De Amsterdamsche Pegasus


[O Blonde schoonheyd braef! van u ontfang ick leven]
Stem: Inden begin Godts macht, &c.] O Blonde schoonheyd braef! van u ontfang ick leven, O Roose van mijn Ieught! ghy die alleen vermacht, Door uwe grootse kracht, De vreughde van mijn ziel te nemen en te geven. 2 V kaeckjens Lely-vvit, die met verlackte roosjes Zijn stadighlijck geçiert, en u vermist gesicht, Dat veel helderer licht, Als Titons lieve Bruydt haer fermelioense bloosjes.
[pagina 152]
3 Ey gulde Dageraet! u vriendelijcke Lichjes Sich mengelen inde mijn met sulcken heldren glans, Soo dat ick nu bykans Schier smelte door de vlam van u soete gesichjes. 4 Als ghy u lipjes druckt beweeghlijck aen de myne, So dunckt my dat ghy 't hart uyt myne boesem ruckt, So teest, en tobt, en pluckt Ghy mijn verliefde ziel, ach aengename pyne! 5 Komt, Velt-Goddinnetjes, komt Bosch-vluchte Driade, Vlecht kransjens van gebloemt, pluck, Nymphen, in u schoot Veel roosjes vvit en root, En mengelt ondertussch' donckre Myrthe-bladen. 6 Wilt uwe Hoedtjes dicht met ruyckend loofje toyen, En vlyjet krans op krans van roosjes menighfout Op haer gesnoerde gout, Dat ick maer eensjens sie hoe sy haer sal verfroyen. 7 Vooghdesje dartel, die met lachen, jocken, spelen Gedurighlijck besteet u schoone jonge tijt, Hoewel van veel benijt, Met minne-ranckjes, en met soetelijck te spelen.