De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |
Stemme: Van d'Engelsche Klooke-Dauns. WEent droeve oogen,
Klaegt klaeglijcke stem, bedroeft u onluck uyt,
Nu ghy bedrogen
Bent, laes! van de geen, die u swoer een vaste Bruydt
Te zijn totte pijn,
Haer vervoeren sou door 't sterven,
Dat, helaes! geen Harder sou verwerven,
Ionst of vrintschap van minne,
Als ick Phillis alleen, ick wast en anders geen,
die geankert lach in haer sinnen.
2 Ach! lichtelijck seggen
Van u, valsche Vrouw, die so licht als de wind
V Minne gaet leggen
Van mijn op een aer, ach! schaemt gy u niet Lerindt
Voor 't geklap, en 't gesnap
't Geen elck van u sal praten,
So haest sy mercken dat ghy mijn hebt verlaten?
De Harders sullen u myden
In 't geselschap van haer, so haest als sy worden gewaer,
Dat de doot ick om u moet lyden.
3 Fy u Lerinde!
Fy vals en ontrou! om 't geen ghy aen myn deedt,
Hier staet de Linde!
Siet dit is de boom, daer ghy tot trou in sneedt
V naem, ach! ick schaem
Mijn van u groot' ontrouwe,
Die ghy swoert met eeden vast te houwen,
Dat ghy u minnaer noyt soudt verlaten:
Maer nu rock gy mijn Min, gantschelijck weer uyt u sin,
En gaet u trouwe Phillis haten.
| |
[pagina 99]
| |
4 Al u grusaemheyden
Vergeef ick u, hoe wel sy syn soo groot,
Noot is 't ick scheyde:
Vaert wel dan Goddin, ach! ick voel de koude doot
Door mijn leen kruypen heen,
Die minnaers sullen beklagen,
Met betraende wangen heele daghen,
En bewandelen vaeck de wegen
Waer mijn Tombe sal staen, met dit graf-schrift daer aen:
Dees die hier leyt gelegen
5 Sturf om de minne
Van sijn Harderinne, sijn alderschoonste Son!
Die hy niet kon verwinne
Door bidden of gesmeeck, dat, laes! haer hart kon
Sijn beweeght, en ontleeght,
Om de afkeer uyt haer sinnen
Te doen gaen: maer wreeder noch van binnen
Wiert het hert van dees vrouw:
Die noyt sucht uyt en smeet, om de doot die sy hem deet,
Maer haer verheughde in plaets' van rouw.
|
|