De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
Stemme: Malle Symen.Corid.
SILVIA, mijn Lief, mijn soete Engel hoort,
Hoe vluchtje? ey staet toch, en luystert eens een vvoort.
Silvia.
Coridon vvilt rusten, neemt voor dese lusten
Een die 't gesucht en klaghen meer verhoort.
Corid.
Niemand ter vvereld ick minnen sal als uw:
O Harderinne vveest niet al te schuw,
Ick geef u mijn Schaepjens.
Silvia.
O ghy loose Knaepjens!
Schoone vvoordjens zijn 't vvaer ick voor gruvv.
Corid.
Ey Goddin!
Silv:
'k Acht geen Min.
Corid.
Wilt my niet versmaden.
Silvia.
Coridon.
Corid.
Lieve Son.
Silvia.
Wilt u doch beraden.
| |
[pagina 56]
| |
Corid.
Siet dees arme Harder aen.
Silvia.
Wilt in Min niet varder gaen.
Corid.
Laet u ziel beweghen zoet.
Silvia.
'k Acht soo geen verkregen goet.
Corid.
Schoon ghy hebt reden.
Silvia.
Stil, vveest te vreden:
'k Spreeck u vvel, dan niet op sulcken voet.
Corid.
2 't Wispeltur'ghe dartel blinde Kindt
Maeckt my als rasend', vvoelend', en ontsindt.
Silvia.
Laet doch sulleck praten.
Corid.
Ach! ghy gaet my haten:
Van dit brandend' vyer my eens ontbindt.
Silvia.
Of ick nu vvou volbrengen metter vaerdt
Al 't geen ghy, Harder, op mijn begeerend' vvaert,
Wat sou 't dan doch vvesen?
Corid.
Maer mijn ziel genesen.
'k Wensch geen liever vreughd hier opter aerdt.
Silvia.
Harder, stout.
Corid.
My vertrouwt.
Silvia.
V Lam'ren die dwalen.
Corid.
Silvia.
Silvia
Niet te nae.
| |
[pagina 57]
| |
Corid.
Kon 't mijn ziel afmalen.
Silvia.
Coridon vvat sou 't dan zijn?
Corid.
'k Beelden af de druck en pijn.
Silvia.
Daer 't mee niet gewonnen vvaer.
Corid.
Wilt doch eenmael jonnen maer.
Silvia.
Wat soeckt ghy varder?
Corid.
Dat dees u Harder
Kussen mocht u lipkens voor en naer.
Silvia
3 Geen vleyery van min, of geen gesoen,
En keunt ghy my, o Coridon! me voen.
Corid.
Seght eens u genoeghen.
Silvia.
Stillijck, vvilt u voeghen,
Ghy bint seer versot, en al te groen.
Corid.
Rusten? o neen, o Nymphje! jonge Maeght,
Ghy zijt het vvit, daer het gedacht na jaecht.
Silvia.
Wel, vvatte kuren!
Corid.
Dagen, jaren, uren,
Niemand my mijn ziel als ghy ontdraeght.
Silvia.
Ghy beboert.
Corid.
Ghy vervoert.
Silvia.
Ghy stort dart'le tranen.
| |
[pagina 58]
| |
Corid.
Ghy ontmant.
Silv:
Wijckt de brandt.
Corid.
Neen, 'k koom u vermanen.
Silvia.
Wel hoe? Coridon ghy geckt.
Corid.
Mijn vermaningh alleen streckt.
Silvia.
Om te boeten u vermaeck.
Corid.
Neen, 't vvaer een veel soeter saeck.
Silvia.
Ey vvilt doch svvyghen.
Corid.
't Is om te verkryghen
V hart gemoed en min voor vvisse Baeck.
PRINCE.
Silvia.
4 Mijn broeders vveyden 't vee in 't ander lant,
Sy souden spreken van mijn groote schant.
Corid.
Ey vvilt doch niet sorghen.
Silvia.
Neen, vvacht vry tot morghen:
Mijn hart geef ick u tot een onderpant.
Corid.
Komt laet ons treden by de vvater-stroom,
Gaen sitten en rusten al onder dese boom.
Silvia
Den avond komt vallen.
Corid.
Ick sal mijn Beestjens stallen,
Die nu loopen reddeloos ontoomt.
| |
[pagina 59]
| |
Silvia
Siet de Ram.
Corid.
Siet het Lam.
Silvia.
Waerlijck het is vvonder.
Corid.
Dat is het vee.
Silv:
Hier ter stee.
Corid.
Wroeten 't bovenst' onder.
Silvia.
En de suygelinghen daer.
Corid.
Drincken uyt de Beeckjens klaer.
Silvia.
Lesschen hare hooghen brant.
Corid.
By het heet en drooge zant.
Silvia.
Komt laet ons vvand'len.
Corid.
Wy sullen voorts hand'len
Dat d' Harder d' Harderin doet onderstant.
|
|