De Amsterdamsche Pegasus



[pagina 35]
[MYn Schip kom te landen]
Stemme: Phyllis, schoonste Phyllis, Of, Pronckje vande Maeghden. MYn Schip komt te landen, Door de woeste baren, En de Syrtsche stranden, Dat met veel gevaren: Wilt my Venus sparen, Van meer perijckel noch, Want even, mijn leven, Moet streven, en sweven, Als een Boots-man doch. 2 Liefde syn myn golven, Daer in moet ick seylen, En staegh in ghedolven Na myn Noort-sterr' peylen, 't Pekel-nat verdeylen: Het onweer dat ick schuw Syn vlaghen, die daghen Uyt d' ooghen, getooghen Van myn Nimphje nu. 3 De sanden en klippen, Daer ick op vervalle, Ach! dat zyn haer lippen, Darteltjens in 't mallen, En te reed in 't kallen, Als sy te trotsich my In 't spreken, uytbreken, En plagen, my jagen Heel wijt van haer sy.
[pagina 36]
4 Caribdus in swelghen, Daer by Scyllas woeden, Die mijn schip verdelghen, En tot schip-breuck spoeden, Och! dat is het gloeden Van haer te wreede hart: Die spytigh, en bytich, Myn ziele, vernielen: En tot afgront wert: 5 Weer de soete winden, Die voorspoedigh jaeghen, In myn zeyl en blinden, En met voor-wint draeghen Myn schip uyt de laeghen, Daer ons de zee mee plaeght: Syn loncken, gheschoncken, Uyt minne, vriendinne, Als het u behaeght. 6 d'Anckers die bevrijen Myn schip inde stromen, En oock, na veel ly'en, Weer te land doen komen; Syn de soete ty'en Van uwe minne-vloet: Goddinne, laet winnen, V slave, de have, Die gh'em wenschen doet.