De Amsterdamsche Pegasus

[p. 10]

Aenden Aemstel.

Stemme: Belgica looft den Heer.

ACh schoone Aemstels-boort! op wien my is gegheven
Het aldereerste licht, het vonckjen van mijn leven:
Op wien ick ben gevoed geluckigh in mijn Ieught,

So datse my noch heught.

2   Op wien ick hebb' by na mijn kindsche tijd versleten,
En door u soete weeld', mijn selven schier vergeten,
Ondanckbaer voor de gift, onwetend', onbejaert,

Onkundigh wie ghy waert.

3   Maer nu dan dat mijn penn' u danckbaer kan bewysen,
En wat mijn Zangerin, eer-kennigh u mach prysen;
Noch blijf ick inde schult; u jonst houdt my verplicht

Verr' tot een hoogher dicht.

[p. 11]

 

4   U weldaed is mijn Lier, u jonsten zijn mijn snaren,

 

U groente is mijn stof, mijn liedt u water-baren,

 

Mijn Helicon u wil, mijn yver, dat ghy hoort

 

Den lof die u behoort.

 

 

 

5   So immermeer de deught haer selven kan beloonen,

 

So sal de weldaed oock haer eyghen werck bekroonen:

 

Hy voldoet met de wil, die sijn weldader tracht

 

Te eeren naer sijn macht.

 

 

 

6   Dit selve spoor ick houw in uwe lof, Goddinne,

 

Al is de weer-gift kleyn, bemerckt het hart daer inne;

 

De wil die is wel groot, maer on-macht houd my kort,

 

Dat aen geen lust en schort.

 

 

 

7   Wanneer ick op het velt, in 't lomm're van de boomen,

 

('t Zy dat Aurora daeght, of Vesper is aen 't komen)

 

Weer zie te langhs u boort de schoone Galathé,

 

So als sy speelt in zee.

 

 

 

8   Dan sucht ick om de weeld', die ick wel eer genoten

 

Hebb' in uw' schoone stroom, of in u binne-sloten,

 

Doen, doen mijn kindsche jeught was van 't bekomm'ren vry

 

En baet-suchts slaverny.

 

 

 

9   Doen ick so menighmael gingh met u Nimphjens spelen,

 

Of hoorden in het riet de Maeght Syringa quelen:

 

Doen noch mijn swacke breyn begreep wat Maja-kint

 

In 't handelen versint.

 

 

[p. 12]

 

10   Mocht ick nu voor de lust Parnassi kruyn bestyghen,

 

Of Heliconis top, en so de macht verkryghen

 

Te loven uwe waerd', noch Nyl, of Ganges mee

 

En hiel dan voor u stee.

 

 

 

11   Maer neen, u eygen roem sal selfs de locht door-dringen,

 

En u beruchte naem daer voor de Goden singen,

 

Op dat hier op der aerd' noch Dichters, tongh of pen

 

U niet on-aerdigh schenn'.

 

 

 

12   Apollo stelt sijn Lier; de wackere Nayaden

 

Die voeghen haer ten dans met Nymphjens en Drayaden

 

Op 't singhen van u lof, dat hun te saem' bekoort,

 

Hier op u waters boort.

 

 

 

13   Dat yder bloempjen roemt, dat yeder grafjen even

 

Dat yeder rietjen ruyst, en eeuwelijck doet leven

 

U naem, u roem, u lof, op dat tot elcker stond'

 

U eer zy in ons mond'.

 

 

 

14   Blijft Aemstel dan gegroet; veel duysentmael wy groeten

 

U zegen-rijcke naem, en komen te gemoeten

 

U achtbar' Majesteyt, met Palm' en offerhand',

 

Hier op u waters-kant.