De Amsterdamsche Pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, A. Pietersz. Craen, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
AuteursrechtvrijStemme: Schoon Lief wilt my troost geven, &c.VOormaels de Cupidootjens,
De wack're Minne Goodjens
Beklommen met haer al,
Met hooghe leeren vaerdigh
Iupijns Paleys eerwaerdigh,
Met schrickelijck inval.
2 Het gincker op een buyten,
Te rooven en te ruyten
Van 't reedtste datter was;
En dat haer oogh bekoorde,
Van 't geen de Goden hoorden,
Het quam hun al te pas:
3 Daer Phoebus heeft verloren,
Boogh, Pijl, en toe behooren,
So als hy 't droegh ten strijt:
Iupiter oock sijn donder,
Daer hy soo menigh wonder
Mee dee, die wiert hy quijt:
4 Sijn knodz' Alcides mede,
Neptunus heel t'onvrede,
Sijn dry tand gaffel mee:
Mars ringhs-kraegh en sijn kolder
Die bleef in dat gebolder
Diaen haer fackels ree.
5 Mercurius de Bode
Van al de hooghe Goden,
Liet daer syn Leerzen, ach!
En Bacchus onberaden
Sijn Thyrsum schoon van bladen,
Die noyt hy meer en sach.
6 Dus isset dan geen wonder,
Dat wy oock moeten onder
Het Minne-juck soo wis,
Na dien sy ons betrapen
Met selfs der Goden wapen,
Die niet t'ontwijcken is.
|
|