Zinne-beelden, oft Adams appel

[p. 252]

't Acht-en-veertichste Zinne-beeldt.

Stemme: Sei tanta gratiosa.

MEn pruykt der Helden kruynen,
Tot zeege-blyk, met Mirte' en Lauwer-kransen,
Men tracht met Lof-basuynen,
En rijmendt roem haar fame te beglansen,
Wien meest ont-zielt,
Verstrooyt vernielt,
De vyantlijke volken,
Werdt in syn leeven,
Ook na de doodt verheven,
Tot de wolken.

Indienmen acht voor vroomen,

Indienmen gaat de sulk' tot loove singen,
Die 's Menschen-bloedt doen stroomen,
En and'ren, maar haar selven niet bedwingen,
Hoe veel te meer,
Behaalen eer,
Die met vergode zinnen,
Haar lusten delven,
En gansch haar aardtsche selven,
Over-winnen.

De sulke grootst van waarden,

Syn kleyn in haar, en ook in anders oogen,
En werden op der aarden,
Gehaat, versmaat, gelastert en beloogen,
Of schoon de nyt,
Met Sathans stryt,

[p. 253]

 

Haar op het hooghste trotsen,

 

Hoe swaar hoe lastigh,

 

Noch blyven zy stantvastigh,

 

Als de Rotsen,

 

 

 

Dees kloeke Syonnisten,

 

Syn gansch veraardt van 't werreltlijke weesen,

 

Die 's vyants loose liften,

 

Noch haar vervolgh te vuir noch sweirt en vreesen,

 

Maar syn gemoedt,

 

Haar goedt en bloedt,

 

Haar waarde lijf en leeven,

 

Tot lof en eere,

 

Voor haaren Opper-heere,

 

Te besteeden.

 

 

 

Het woeden der Tirannen,

 

Hier voormaals, en vermochte nooyt in daaden,

 

Dat deese eerwaarde Mannen,

 

Te rugge van haar kruys-baniere traden,

 

Door sweirt noch lyn,

 

Noch brandt noch pyn,

 

Noch smeken ofte vleyen,

 

Noch hevigh schelden,

 

En lieten deese helden,

 

Haar verleyen.

 

 

 

Vaet klaarder myn verklaaren,

 

Ik spreeke van de Christelijke Krygers,

 

De trouwe Martelaaren,

 

(Wel eer verdrukt door Goddeloose Tygers,)

 

Die al te saam,

 

Om 's Heeren Naam,

 

Haar Vrouwen, kind'ren haaven,

 

En daar beneven,

[p. 254]

 

Het soet gewenschte leeven,

 

Over-gaeven,

 

 

 

De bloedighe ghebooden,

 

Van Oostenrijk, door Romen in-gegeven,

 

En 't strenge Ketter-dooden,

 

Door Spaansche Raat in Neder-landt bedreven.

 

Hoe fel hoe boos,

 

Hoe Duyvels loos,

 

't Gingh alles buyten gissen,

 

Hoe strengher wetten,

 

Hoe minder sich ontzetten,

 

De ghewissen.

 

 

 

Wijk alle werrelts Faemen,

 

Wijk yd'le roem, hoe Keyserlijk verheven,

 

Voor deese welkers Naemen,

 

Van Gode syn in 's levens boek geschreeven,

 

Die haar bereyt,

 

Een Heerlijkheyt,

 

Daar al d'Aartsche Rijken,

 

Hoe groot van waarde,

 

Maar vuyle drek en Aarde,

 

Syn te lijken.

 

 

 

O gheeftelijke strijders,

 

U loon werdt groot meer alsmen kan Begrijpen,

 

O Christelijke lijders;

 

Hoe meer ghy lijdt hoe meer u Vruchten rijpen,

 

Duld't, als voor-heen,

 

U Broeders deên,

 

Die met der Eng'len zangen,

 

Voor al haar karmen,

 

In 's Heeren suyv're Armen,

 

Syn ontfanghen.