Zinne-beelden, oft Adams appel

[p. 240]

't Ses-en-veertichste zinne-beeldt.

Stemme: Courante la Princesse.

GEen Keyserlijke rijken,
Geen Croonen syn te lijken,
Noch Ridderlijke spoedt,
By 't reyn vernoeght gemoedt,
Sijn kleyn ghewin ghevalt hem groot,
Sijn bruynne Rogge' is Witte-broodt,
't Gunt hem verzaadt,
Trots Princelijk ghebraadt.

Den arbeyt is syn ruste,

De hoope' is synne lufte,
Die na den Hemel star't,
Dies singht hy in het hart,
Lof aller Vorften Majesteyt,
Nooyt uyt-geroemt in eewigheyt,
Die my vervult,
En meer en meer verschuldt.

Met over-groot vertrouwen,

Gaat sulken Bouw-man bouwen,
Of hoeden 't sachte vee,
In onbenijde vree,

[p. 241]

 

Syn kommerloose Rieten-hut,

 

Met leeme wanden onder-stut,

 

En ruyld' hy niet,

 

Om Coninklijk gebiet.

 

 

 

Wanneer des morgens bloosen,

 

De dagerantsche Roosen,

 

Hy slok ten bedde' uyt styght,

 

En voor den schepper nyght,

 

Hy Dorscht en Wann't en Egt en Ploeght,

 

Hy eet en drinkt en is vernoeght,

 

Vernoeght alsins,

 

Veel beter als een Prins.

 

 

 

Geen noodeloos begeeren,

 

Geen vrek-lust, sal hem deeren,

 

Schoon Godt hem 't aardtsche goet,

 

Verleende in over-vloet,

 

Hy steldt daar op noch hart noch zin,

 

Is veel of luttel syn gewin,

 

In groot en kleen,

 

Al even-wel te vreên.

 

 

 

Die na 't bevel des Heeren,

 

Soo gaat hy hem erneeren,

 

Om sich met Vrouwe' en kindt,

 

Of wien hy heeft bezint,

 

Of die benauwt syn in geween,

 

Te koest'ren en te kleên,

 

En heeft hy veel,

 

Veel is der armer deel.

 

 

 

Hy seyt, (wanneer hy 't woelen,

 

Het braaken en 't krioelen,

 

Van d'onversaade lien,

[p. 242]

 

Of Vrecken komt te sien)

 

Wat syn deese' aarden vaaten broos,

 

Gansch ydel lek en boodemloos,

 

En wiens begheert,

 

Door 't meer, noch meer vermeert.

 

 

 

Deese' arme rijke raepers,

 

Deese' rusteloose schraepers,

 

Die steets uyt mijnnen gaan,

 

Syn als de Oceaan,

 

De welke' ontelbaarheyt verdelght,

 

En duysenden van stroomen swelght,

 

Wiens holle maagh,

 

Blyft staedigh even graagh.

 

 

 

Vaart-wel met al u loopen,

 

Met schat op schat te hoopen,

 

Met potten Goudt op Goudt,

 

't Gunt u de rust onthoudt,

 

Ik houde sachjes mijnen draf,

 

'k Vernoegh my met mijn Harders staf,

 

Wie veel om-vaat,

 

Vaak alles vallen laat.

 

 

 

Geen Keyserlijke rijken,

 

Geen Kroonen syn te lijken,

 

Noch Ridderlijke spoedt,

 

By 't reyn vernoeght gemoedt,

 

Sijn kleyn gewin gevalt hem groot,

 

Sijn bruynne Rogge' is Witte-broot,

 

't Gunt hem verzaat,

 

Trots Princelijk gebraadt.