'tAchthiende. zinne-beeldt.
Stemme: Ghy lodderlyke Nimphen soer.
't IS waardigh met een vreemt gel uyt,
Den snoodert Vilt te lachen uyt,
En met veel schamp're naemen,
Hem dapper te beschaemen.
Den vrecken krimp den Gieregaart,
Heel spottelijk syn goedt bespaart,
Vaak voor een deel verteerders,
Tiktackers of verkeerders.
Te recht by 'tvuyle vroetend' Swyn,
Soo mach hy vergeleeken syn,
Soo lang hy leeft na wenschen,
Verfoeyen hem de menschen.
Het morsigh Varken van ghelijk,
Soo langh 'tsich wentelt inden slijk,
Van jeder een veracht werdt,
Tot dat het dier gheslacht werdt.
Dan werdt het elk behaeghelyk,
'tVerwekt de maage graechelijk.
Dan seggen, die't bemerken,
Doodt synde, pryst het jeder een,
De Reusel werter uyt gesnêen,
Doen d'eygenaar verblyen.
Den spaar-sot wert veracht versmaat,
Bespot begichelt en gehaat,
Om dat syn schaem'le vrinden,
Geen troost by hem en vinden.
Om dat hy stopt synooren toe,
Voor 'tsmeeken in haar arremoe,
Voor syn beslooten deuren.
Om dat soo iangh den schrohber leeft,
Daar niemant geen genot van heeft,
Want als syn oogh bewaart hy't.
En uyt syn lyf bespaart hy't.
O blye tyding over-goedt,
Gestorven is den vrecken bloedt,
Besteekt de Kist met Meyen,
En wilt van lachen schreyen.
De vrinden 'tsamen al-eelyk,
Besichten het gewenschtelyk,
Beshouwen't met genuchten,
Men hoorter niet als kluchten,
O Doodt wat syt ghy over-schoon,
Ghy muntet uyt van veele doôn.
Hebt veel te Ra gehouden.
Om dat wy 'tErven souden.
Wanneermen nu de schat bekijkt,
Dan is het Varken niet beslijkt,
Den Vilt die werdt gepresen,
Men schoont syn karign weelen.
Dan prystmen om het goedt den vrek,
Als 'tVerken om syn lecker spek,
De schat die doet hem roemen,
Als 'tVerken om syn bloemen.
Die van syn nauw bespaarde schat,
Ter nauwer-noot syn nootdruft at,
Daar and're deurvermeyen.
| |
Den Vrek is doodt, en't Swyn geslacht,
Het Spek is inde wym ghebracht,
En't geldt in and're kisten,
Van die't somtyts verquisten.
Den Vrek een onnatuyrlijck dief,
Besteelt syn alder-liesste lief
Want hy berooft sich selven,
En gaet het vaek bedelven.
Vervreemt syn lichaem van het goedt
Het welk hy al te sober voedt
En dat om't gelt te potten,
O ghy verarmde rijke lien,
Ghy cunt in desen spiegel sien,
Hoe dat van al u spaeren,
Een ander wel sal vaeren.
'tIs waerdigh met een vreemt geluyt,
Den snoden Vilt te lachen uyt,
Em met veel schamp're naemen,
Hem dapper te beschaemen.
|
|
Auteursrechtvrij