'tWaelfde zinne-beeldt.
Stemme: Rosemonde lagh ghedoken.
EEr en deughdt is 'slevens luyster,
Daar in moet het al bestaan,
Sonder die soo is het duyster,
Als de nachten sonder maan,
Of als 'toogh berooft ont licht,
Van her costelijk ghesicht.
Krachtigh moeter syn gestreeden,
Darmen syn becooring dempt,
Vuirigh moeter syn ghebeeden,
Dat men synne lusten temt,
Want verliestmen eenmaal d'eer.
Men vercrijghtse nummer weer.
Ander sins sal schand' besitten.
Daar de eer geseten heeft.
En de mensche gansch besmitten,
Al de daegen dien hy leeft,
Smitten die noch Vrouw noch Man,
Geenesins ontvlecken kan,
Eerder soume Pocke-steeden,
Van een grijse Bestevaar,
Met een gladde huyt bekleeden,
Of ontgraeuwen al syn hair,
Eer men jemant Mam of Vrouw,
Vande schande wasschen sou.
Ieder is de wacht bevolen,
Die maar een-maal heeft gestolen,
Woont ghestaedigh by een dief,
Waar hy gaat of staet of helt,
Staedigh hem een dief verselt.
Gaat een dochter haar vergeeten,
In het spoor van Venus-gang,
Hoere salse moeten heeten,
Al haar leeve-daege lang,
'tGunt de tijt wel wat verkoelt,
Dan wert nummer af-ghespoelt,
'tIs ghelijk een kool in d'asse,
Die bedooven niet en blackt,
| |
Tot soo langh als 'tkomt te passe,
Dat men die weer boven raekt,
Dikwils wert een oude zaek.
Heel vernieuwt door'tsamen-spraek.
Op die 'tSchellemsch gaat verkerven,
Werter in't ghemeen gheseyt,
Dat by sal een Schellem sterven,
Doch dar is onsekerheydt,
Maer syn vrinden na de doodt,
Krijghen't somtyts op her broodt.
Leeuwen machmen noch ontvlieden,
Vyandt canmen weder-staen,
Maar dees' eer verlooren lieden,
Kunnen nummer schand' ontgaen.
Als een schaêuw is haere daedt,
Diese nuhnmer en verlaet.
Eer en deughd is 's levens luyster,
Daer in moet het al bestaen,
Sonder die soo is het duyster,
Als de nachten sonder Maen,
Of als 'toogh berooft ontlicht,
Van het kostelyk ghesicht.
|
|
Auteursrechtvrij