Post-Date.
SOo ick had gebrocht ten eynde
Desen Seyna-brief, ende voort
Achter een te fluyten meynde,
Werdt ick onverhoets verstoort
Van een van mijn beste Vrinden,
Hy die schrift God is mijn Schut,
Die tot mynen't my quam vinden,
En heeft soo mijn werck ghestut.
Doen hy had' naer oude zeden,
My gegroet en ick hem weer,
Heb hem vriendelijck ghebeden
Neffens my te fitten neer.
d'Welck hy deed', en heeft ghestagen
Op mijn schryven sijn gesicht,
En soo stracx begonst te vragen,
Oft ick had yet nieus ghedichr.
Ick seyd', Broeder ghy moght weten,
Dat den grooten vander Veen',
Den vernaemsten der Poëten;
Onlanghs heeft met kloecken reen,
Allen 't ghen' hier was geschreven,
Wel beantwoort, en te deegh
Aen een yeder't zijn gegeven,
Soo dat ick oock d'myne kreegh
Waer van ick hem danck moet seggen;
Want het gheen' hy van my spreeckt
(Oft het som verkeert uyt-leggen)
Al tot mijnder eeren streckt,
En daerom gaen ick hem stieren
Desen Brieff, al valt hy slecht,
Hy mach dencken, 't zijn manieren
Van een arm onnoosel knecht.
Daer op heeft mijn Vrint gesproken,
Half gestoort, gelijck my docht,
Wat heeft aen 't gedicht gebroken,
By my voor den dagh ghebrocht?
Dat het niet en kost bewegen
Vander Veen, te schryven yet,
Goet oft quaet 't zy med' of tegen.
Schrijft hem dat en latet niet.
Dien volgens kost niet laten,
U daer van de weet te doen,
Biddende seer uytcr maten
Vriendelijcken wilt u spoen,
Op 't Schut waerheyt wat te schryven,
Siet dat ghy hem 't sijn oock geest,
Wilt hem deur den neuse vryven
't Geen' hy soo gepepert heeft.
Oft en hebder geen genucht in,
En de moeyt u tegen staet:
Mits daer is te veel gerucht in,
Soo geef ick u desen raedt,
Schrijft hem al de selve reden,
Die ghy storten tegens my,
En hout u daer med' te vreden,
Laet hem daer med' loopen vry.
| |
Auteursrechtvrij