Over-zeesche zege en bruylofts-zangen
(1637)–Jan van der Veen–
Auteursrechtvrij
[pagina 41]
| |
Letter-keer.Ian Vander Veen,
Viand van Re'ene.
Vander Veen,
VVaen reden.
HOe wel hebt ghy geseyt Ovidi! dat de namen
Seer dickmaels passen wel op 't gene wordt genaemt,
'tBlijckt aen Ian vander Veen: wiens naem naer konst geraemt,
Men vint dat naem en man heel aerdich voegen t'samen.
Hy thoont by sijn gedicht (des hy hem wel mocht schamen)
Dat hy een VIAND is VAN RE'ENE, onbeschaemt,
Stout in de logentael met lasteringh' versaemt,
Die braeckt de logens uyt soo s' in't gedacht hem quamen.
En dat zijn REDEN niet en is dan enckel WAEN.
Dit is den grondt waer op gebouwt sijn redens staen,
Gereckt, besett, verciert met hondert valssicheden.
Met lasteringh' van die verr' beter zijn, als hy.
Hy, die verstandeloos en vol van hoovaerdy,
VAN RE'ENE VIAND is, en niet dan WAEN zijn REDEN.
Verwaende lasteraer, wat ist doch dat u quelt
In't hooft? daer door ghy waent dat al de echte Vrouwen,
Die in ons Brabandt zijn, hun trouw vergeten souwen
Met vremde Cappelaens, ghelijck u dicht vermelt.
| |
[pagina 42]
| |
Verwaende logenaer, waer is ten thoon ghestelt
In ons Antwerpia (wilt my dat doch ontsouwen)
d'Onledingh' vanden Prins? waer was die te aenschouwen?
Ghelijck ghy dat aldaer soo sekerlyck vertelt.
Seght op en houdet staen, en isset niet ghelogen.
Neen; 't is gedroomt, oft wel uyt uwen poot gefogen,
Oft yewers een, als ghy, die heeft het u gheseyt.
Schaemt u der lasteringh', dees' logens te versinnen,
Spreeckt waerheyt, ghy sult eer en salicheyt gewinnen,
Want door de waerheyt kompt den mensch tot Salicheyt.
Anag. E VERO SALUS.
EEnen lendeloosen, slimmen,
Schorsten, strammen, plompen siel,
Wiens kleedt hanght af als vlimmen,
Langs sijn braeyen op den hiel.
Wiens noyt gekuyste teenen
Door sijn schoenen steken uyt,
Wiens noyt ghekouste beenen
Sijn als een rouw' slanghen huyt:
Wiens boxen aende knien
Neffens 't gat sijn ongheschendt,
Wiens onbedeckte dien
Wint en regen sijn ghewent.
Wiens op ghescheurde mouwen
Toonen van den tijt de kracht:
Wiens wambas uyt den rouwen
Gepicqueert is door de dracht.
Wiens werckelijcke handen
Spelen op de sielen herp:
Wiens bruyn vergulde tanden
Altijt zijn al even scherp.
Wiens uytgeteerde wanghen
Altijt bloosen als de aerdt:
Wiens schaerse knevels hanghen
Op den halff-geruysden baert.
Wiens swerte neus riolen
Noyt van nat en zijn berooft:
Wiens nagels altijt dolen
Langs sijn schorst en luysich hooft.
Sulcx is onsen vander Veen,
Onsen bloet-vrient van den nijdt;
Doch is hy 't noch niet: Met re'en
Sal hy 't worden metter tijdt.
Want de geen' die leugens sprekenGa naar margenoot+
Zijn tot grouwel aen den Heer;
En die gaet langs dwersche streken
Sal eens komen in verseer.
Steunt op Godt. | |
[pagina 43]
| |
Leugen-stichter, Princen-blamer, mits ick van u leugens walgh,
Ick en vinde niet bequamer, u te schencken, als een galgh.
Vander Vëen
'tIs een rëen
Dat ick u
Geve nu,
(Int aenmercken
Van u wercken)
Eenen loon,
En een croon'.
Want u aerachtigh.
Ghy zijt machtigh
Door u dicht
Fraey ghesticht,
Te verwecken
En te trecken
Onse jonst,
Tot u konst?
Daer ghy mede
Krijght een stede
Neffens hun,
Die ick gunn'
Dat sy moghen
Zijn ghetoghen
(Tot hun straff)
In een graff,
Nieuw te maken
Van dry staken,
Daer m'in eenen droeven staet,
Eermen doot is henen gaet.
Vander Vëen
Zijt te vre'en,
Hebt ghedult,
Kendt u schult:
Ghy kont mercken
Dat u wercken
Oorsaeck zijn
Van u pijn.
Veel die willen
U doen villen
Heel gheftoort:
En dan voort
(Soo sy segghen)
U doen legghen
Met u gat
Op een rat.
Ick och aermen
Moet ontfaermen
Uwen staet.
Want u daet
Doet my peysen
Duysent reysen,
Dat u hooft
Is berooft
Van sijn reden;
Dus is heden
Om te minderen u straff,
U dees Galgh van dichten gaff.
Steunt op Godt.
Vt. Godt mijn hulpe. |
|