|
| |
Verwijt-dicht teghens Ian vander Veen,
Logen ende Laster-dichter tot Amsterdam.
NEn ongesnoeyde siel, 'nen schrobber vande nijdt,
'Nen vuylen schuyfelbout, misbroetsel vanden tijdt,
'Nen ruyigen rabout, 'nen leepen onbeschaemden
Besmuerden vander Veen, 'nen recht en weert vernaemden,
Eer-knager vande deught, een die van jongs af aen
Niet dan met slim gebroet van sielen heeft ghegaen,
Die niet en heeft verkeert als daer de harinck wyven
Gewent zijn tegen een te raefen en te kyven,
Een die van jonghs af aen meer guyten heeft geacht
Als volck van goede naem en deughdelyck gheslacht,
| |
| |
Die synen eygen Prins met laster heeft bestreden
Op ander lieden naem die 't selve noyt en deden.
Een sulcken weerdigh mensch die komt hier als Poëet
Verkondighen in dicht 't geen hem sijn boos heyt feet,
Die meynt de deughden sonn' van ons Brabantsche lieden
Te doen voor eenen nacht van plompe leugens vlieden.
O dooven by den sangh! o blinden by't couleur!
O aensicht sonder neus by eenen soeten geur!
Ghy spreken vande deught? ghy u te gaen verkloucken
Om seylen en ghebreck der menschen t'onderfoucken?
Die van ghebreken stinckt als eenen vuylen dreck,
Oft langh verlegen flijck in een riolen reck.
Weet ghy niet plompen uyl der deughden schijn te myden,
Ghelijck uwe broeders doen? die niet en konnen lyden
Het schynsel van de fon? vreest ghy niet dat het licht
Van ons Brabantsche deught sal rooven u ghesicht?
Dan toch het schijnt wel neen: want ghy doet in uw' werckeu
(Soo yeder een wel siet) een grove blintheyt mercken,
Soo dat ick licht'lyck hoor' uyt u mismaeckt ghehuyl
Dat ick u houden moet voor eenen blinden uyl,
Voor eenen blinden uyl, die noch sult zyn bescheten
Van d'uylen u ghebroers, en van de uylen g'eten.
Dat ick sal tegen u met reden gaen ten strijt,
Om u te maecken stom met allen u verwijt;
Neen', dat en lust my niet, ick weet, wat dat sy krygen
Die eenen dullen hondt gaen trachten te doen swygen,
Staet dees verwoede beeft en buldert voor syn kot;
Die haer doen swyghen wilt, die wordt geacht als sot.
Ick geef u vry de eer dat ghy ons kondt verwinnen
In leugenen, in spijt en lastringh te versinnen,
Ick geef u vry dees' eer, aengaende van u schandt
Die kryght ghy vry genoech van uwe eyeen handt,
| |
| |
Doch hoe wel dat ick swijgh' noch salmen handen vinden
Die 't schryven tegen u hun sullen onderwinden:
Ons groen' Antwerpsche Jeught en is noch niet verdort,
Die in u slim gedicht voor slecht ghehouden wort:
Men salder vinden noch die sullen * Componeren,
En * faen en plaen voor valsch u dichten * mainteneren,
Op dat een yegelyck, oock die u niet en kendt,
Mach weten wie ghy zijt, en wat ghy zijt gewendt;
Op dat ghy moecht eer langh door schand en spijt gedreven
U dulle raferny verkorten met u leven.
O Phoebe groote Godt, ick schroom' wanneer ick sien
Soo grooten valsicheyt door uwe konst' geschien.
My wondert seer dat ghy, die in voorleden tyden
Soo vlytich hebt voor ons de monsters gaen bestryden,
Dat ghy op uwen bergh laet sonder stoorenis
Op groeyen sulcken beeft' als vander Veen is.
Ghy moeft hem het gesicht van u Laurieren weyg'ren,
Ghy moeft voor hem den vloet van u rivieren steyg'ren,
Ghy moeft hem jagen uyt, en hangen hem dan aen
Een kennest om den hals, om niet weerom te gaen,
Gelijckmen is gewoon de verckens te doen dragen,
Waer med hun wort beleth het kruypen door de hagen.
Oft emmers soo ghy wilt dat vander Veen daer blijff
En evel niet en laet sijn lasterlyck bedrijff,
Soo bidd' ick dat hem scheur' sijn backhuys van malkand'ren,
En dat wy stracx hem sien in eenen vorsch verand'ren,
En dat hy queecken gae in't uyterst van Parnas
In eenen modderpoel oft vuylen water plas,
Daer sal sijn woonplaets zyn, hy sal daer zijn geseten
Veracht van 't Pindus volck en allen de Poëeten,
Al queeckt hy dan op ons geduerich dach en nacht
Soo'n sal hy maer als vors van onslie zijn gheacht.
| |
| |
Ick hoor daer weer 't geschreeuw van onsen sotten dullen
Verwaenden lasteraer, ick hoor' hem weder brullen,
En roepen tegens my, Ghy lastert mijn gedicht
Om dat ick brengh' u quaet en seylen in het licht,
Het is een Satyra die ick u heb geschreven,
Ghy hebt voorwaer een stuck dat weerdich is bedreven,
Soo ghy noch dickmaels brenght dees Satyras te bert,
Ick vrees' dat ghy eer langh wel eenen Satyr wert,
Daer u toe helpen kan het puyck van uwe vrinden,
Den Schotsman metten D'en, die by u zijn te vinden,
Veel meer noch als ghy seght, dat hier den Italiaen
Den Spangiaert, Portugees oft Franschen courtisaen.
Ick ben al veel te sot dat ick my laet bekoren
Met uwen lengen droom, daer ick weet' van te voren
Dat (al hoe wel dat ick met heel ons Brabant geseegh)
Den wysen tijdt u sal antwoorden wel te deegh.
Wanneer hy door sijn kracht een yeder sal verkonden,
Dat u gedicht is t'faem met leugenen gebonden.
Doch daer om niet en peyst dat ghy hier med' zijt vry,
Ten zy ghy u bedenckt, soo sweer' ick u dat ghy,
Oock in u eygen stadt en langs u eygen straten
Bespot sult gaen als een die deughd'faem lieden haten.
De katten over al en honden van de straet,
Die sullen u van spijt beseycken daer ghy gaet,
De peerden hier en daer die sullen met hun voeten
Als ghy ontrent hun komt van achter uyt u groeten.
Is yevers eenen muer' geweken aen d'een zy;
En sal niet vallen neer voor ghy en komt voor by.
Als yevers op de straet een kappe is genomen,
En dat den rappen dies de handen is ontkomen
Van die hem loopen naer, men sal u tasten aen,
Soo ghy maer by geval daer komt voor by gegaen.
| |
| |
Voor 't lest. wanneer een straff' komt usgelijcx beswaeren,
Die sal om uwent wil haer vroeger openbaeren,
En sal oock daerom doen (o weert vernielde floef)
Op u onsalich lijff haer alder eerste proef,
*Gaet nu Jan vander Veen gaet nu in diepe kuylen
Daer Son noch Maen en komt als rekel liggen huylen.
Steunt op Godt.
|
|
Auteursrechtvrij