|
| |
| |
| |
Aanden Ed. Heren,
den Heren Arnoldt Brandt, Commandeur der Stadt Deventer, Majeur ende Capiteyn van 't Regiment des Ed. Gestrengen Heren, den Heren Otto van Gent, Here van Dieden, Collonel, Commanderende tot Wesel:
Mitsgaders den Ed. Heren, den Heren Ioan vande Faas, By-genaamt Lely, Capiteyn ten dienste van hare Hoogh Mog.
MYnne toe - gheneyghde Heren ende angename Vrinden, 't is ongenuchlyk stadigh met Stoycijnsche ofte Philosoophsche diep-ghemeynde Wijsheydt 't voorhooft te frons'len, ende te dutten, 't welke mag're kaken, gerimpelt vel, holle ogen, zuir ghesicht, ende een af-kerighe Bedd'genoot maakt, niet dat ik 't schrander onder-soek (met dit segghen) mispryse, dat zy veer, maar tot alles behoort een getemperde matigheyt, daar moet somtijts yets van St. Anna onder-lopen, soo doch d'alderwyste, sotten voor Godt zijn: een weynnigh mals hout wel jeught, wat nieuws verheughttet hart; verand'ring van spyse doet eten; somtijdts liever Moss'len als Salm; Grutten als
| |
| |
Rijs; Spiering als Pos, alsoo datmen vaak een Boeren-Spekstruyf voor ghesuykerde Vladen wenscht. Dies verstoute my (doch niet uyt my selven, maar deur de moeyelijkheyt mijnder Goet-gunstighe) om met mynne Klompen voor Appollo te dansen, ende hem voor te stellen een weynnigh Over-Zeesche Compost, misschien oft yets daar van hem moghte bekoren, schoon, hy al (mette Joden) segghen moghte, Kan ons yet goets van Nazareth komen. Niet teghenstaande, hebbe uyt hoeken en winkels versamelt een deel soo oude als nieuw'-backen Rijmpjes, meest bestaande in Zege ende Bruylofs zangen, als zynde de rechte stutten ende pylaren onses Vaderlandts, ghemerkt 't selve door den Estant ende Zege bevolkt en gemoedight wert, telende kluchtighe ende vrolyke veranderingen, verbannende 't sussen, mimmeren, ende de tering-makende swaarmoet, door 't baren van d'alder-ghewenschte, gewilste, ende angenaamste aardtsche vreught, waar an ontellyke genuchjes schakelen: Wat geteer, wat gesmeer, wat gheklap, wat gesnap, wat gesing, wat gespring, wat gedrink, wat gheklink, wat fatsoen van gesoen, wat gelek, wat gebek, wat gelach, wat gewach, wat getobbel, wat gesnobbel, wat getok, wat gejok, wat gheluyster wat ghefluyster, wat geflonk, wat gelonk, wat gestreel, wat gespeel, wat gesmeek, wat gespreek, wat ghevry, datter zy, hoe de Jeught sich verheught, konnen getuygen Hymens ondersaten, namentlyk, beyde de Luybsche Arents mette B. ende den Brugsen Vlagh-voerder, die vaak 't Banket ghegrabbelt, ende de Bruyts te Bedde ghedanst hebben, &c. Wat nu belanght de Zege, en schijnt dit voorighe nauw te wyken, de Bly-vuyren met den ankleven van dien, veroorsaken by na 't selve, wijl Bachus, Martis Lauw'ren-hoet alsdan met synne lachende Tranen uyt een Duytsch-hart bevochtight: de jaloursche
Ceres volght flok op de hacken, die den Wijn-Heer te spijt laat vloeyen hare verscheyden Kruyt- | |
| |
dranken; in voegen, dat de tongen lispen, de keeltjes singen, 'de voeten springen, ende 't hart op de lippen danst: Wyders, wat soeter ghelegentheyt en in-leydinghe die tot lief-kosen geest (meynne de Zege) is kennelyk, welker liever een naakte Andromeda, als een ghewapende Perseus sien, oft keuren een ontkeurste en ontzielde Venus voor een ys're Mars: men opent de deuren, Trijn komt uyt, Koppe gaat in, 't is Heyligedagh, wat by-na in huys verjaart is, komt te voor-schijn, waarom niet? 't is Victory, men mach en men moet wel, 't is buyten-tijtsche Vastelavondt, hoe vry-postiger (tusschen mal en vroet) hoe beter.
In 't kort, men roept 't is open-hof,
Kom doet een dronk, het macher of,
Soo gaatet toe, 't is my geschiet,
Ik quam, maar 't was om drinken niet.
Dus drijftmen den handel, twee vliegen met eenne lap.
Stookt Min en Blyde-vyer,
Dat komt Vrouw Venus half.
Dit alles over-gheslagen, willen ernstlyk (tot besluyt) verhand'len, hoe loflyk wel eer in ouwder Eeuw d'overtreffelyke half vergode Poëten hare hars'nen geschraapt, de sinnen gesist, ende 't pit hares verstants gekleynst hebben, om de Naam der Helden, ende Voor-vechters hares Vaderlandts (deur een uytnemende luyster) onsterffelyk te maken, vergetende geensins hare Veerssen te vercieren, ende op te toyen met geestige
| |
| |
verziersels, bepronkende de daden met diepen ende verhogen, haar vryende met het oude spreek-woort, Pictoribus atque Poëtis, Waar mede als noch onse hedendaaghsche over-vlieghende verstanden sich verontschuldigen, 't welke my insgelijks voor den scharpsienden ende neuse-wysen Momus behoorde te verdedighen, te meer, alsoo uyt eyghenen Born hebbe moeten drinken, die noch vanden Hebreen, Grieken, ofte Latijnnen yets hebbe konnen ontleenen, noch met yemants Vederen pronken, 'k hebbe Homerus, Virgilius, Terencius, Pindarus wel hooren noemen, maar nooyt ghesien, veel min ghekent, die nu (soo 'k hoor) al t'samen doodt zijn, na-latende treffelyke Heliconsche Taal, gheschreven in Professors, Doctors, Philosophen, Pastors, Munnicken, Papen, ende Studenten spraak, waar van naaste erfgenamen zijn, den Grooten Heynsius, P.C. der Poëten Over-Hooft, den over-treffelyken uyt-muntende C. Huigens, de vloeyende I. Cats, den deftigen Westerbaan,den Geest-ryken I. Revius, den vaardigen, aardigen, kluchtigen S. Coster, de zinryke I.V. Burgh, den bondighen Schryver Schriverius, den memori-vasten Rod. Rodenburgh, den vernuften Wolt. Silvanus, de schrandre Adr. Sticke, de Rijm-liever H. Heydendal, ende mennichte van and're Neder-duytsche Poëten, wel waardigh maar te veel om noemen, niet wetende ofte den diepsinnigen ende uyt-nemenden I.V. Vondelen, ende den onghemeynen (Zee-vaart Lof Schryver) E. Herkmans daar volkomen deel an hebben, ten minsten zijnse verwanten, ende ik, vrindt van vrints wegen der voorsz. erfgenaam: Waar-om? ter oorzake ik hare krachtige
Poëzie niet alleen beminne, maar ten Hemel verheffe; als zynde geloutert deur 't vuir haarder Gheleertheyt, welke (osmen 't weten wil ofte niet) hebben soo wel my, als and're mijns ghelyken, d'ooghen ontvluyst, ende in Siloba gewasschen, ten eynde onse blaauwe flaauwe oly-vlacken ten naasten-by konnen sien, onse mis-slaghen voor-komen, ende
| |
| |
gaan sonder gheleyt te werden, doch niet na Athenen ofte Romen, maar pas soo wijt als onse Moeders Hoend'ren vliegen, te weten, in onsen Neder-landtschen Hof, gelijk V. Ed. lichtelijk sult merken ende proeven ande vruchten, die 'k neffens mynne dienstbare gunste V. Ed. daar van by desen toe-eygene, niet twijff'lende, ofte sult die van soo goeder harten anvaarden, als mynne ghenegentheyt sich strekt om V. Ed. alle mogelyke dienst te doen, wenschte Godt my daar toe gelegentheyt verlene, hem biddende V. Ed. te sparen in langduirige gesontheydt ten salighsten, ben ende blyve gestadigh mijnne [t]oe-geneyghde Heren ende angename Vrinden,
V. Ed. Dienst-bereyde
I. vander Veen.
|
|
Auteursrechtvrij