Goeroe

(1968)–Ewald Vanvugt– rechtenstatus

Uit het verborgen leven van Jezus



[pagina 11]
Boek 1 Jezus O zon! Schitterend licht! Kip legt haneëi! Kind wordt geboren! Zoon, broer, oom, kleinkind, vader, opa... Zo schoon in de wieg dat zijn broertjes en zusjes het sprookje van de baby's brengende ooievaar kunnen geloven, noemen zijn ouders hem Jezus. Na elke paar uur beweging in het heelal moet het kind voedsel innemen; in tijd verteert hij bergen. Zonder stop gaan stromen eetwaar door Jezus' lichaam dat gulzig van deze draad eet: een groeiende spin die tegelijk een web oprolt, en een weeft. Als in het donker aandacht op éen kern is gericht, en plotseling komt licht zo veel voorwerpen beschijnen... Met open ogen licht is zo fel... ...soms opeens begint de baby te krijsen omdat hij terug verlangt naar die aangenamere toestand van vóor zijn moeders buik hem ving. ...een kleuterblik flitst verwonderd rond. Groot vuur, in de nacht geweldige vulkaan ontploffingen,
[pagina 12]
stromen bloed van geliefde of gehate - iets maakt indruk en blijft in het geheugen op de voorgrond. Meest van wat de zintuigen opvangen zinkt diep in de herinnering. En natuurlijk elke ervaring vormt. Absurd levensecht zal deze vlieg direkt groter zijn dan jij! Om wat allemaal te doen met zijn kracht? Uren rijdt de trein door de nacht. Dit jongetje zuigt veilig aan de tepels van zijn moeder tot hij is voldaan, zelden ruw gestoord, altijd gekoesterd. Jezus' bed staat in het noorden waar de mensen alleen in eigen bekend groepje in hokjes bij potjes vuur zitten, haastig over straat gescheiden door kou en wantrouwen. Tot hij naar school gaat, speelt Jezus met zijn moeders grote zachte borsten. Met een hele troep tegelijk regels schreeuwen, met op elke let-ter-greep evenveel nadruk, zó wordt geleerd! Alle ouden stampen waarden met grenzen in kinderen om de kleintjes snel voor zij zelf volwassen kunnen kijken, te vervormen in het ouders beeld waarop deze samenleving sukkelt. Zo maar even je tong tegen de houten lepel uit de zoutpot likken - om even in een vreemd opwindende smaak uit die op bekend patroon vaste omgeving naar iets onbekends te springen... Wat als iemand komt vertellen hoe krampachtig de ouderen hun beestensamenleving proberen te verbergen? Steeds verandert alles, iets nieuws gebeurt langzaam.
[pagina 13]
Tussen andere kinderen en volwassenen verkent Jezus zijn wereld een paar uur lopen in allerlei richtingen. Vaag heimwee naar levens in omgevingen waar geest & lichaam vrijer door de ruimte reizen? Droomverlangen om te ontsnappen aan de grauwheid van dit bestaantje? Vergeleken bij het echt misdadig vaak geestesziek gedrag van massa's ouders met hun kinderen overal rondom, wordt Jezus nogal vrij gelaten. Zijn ouders leerden van hun eerste kinderen hoe strakke dwang is onnut! Zijn hoofd net tot hun middel moet Jezus alleen op straat al bijna elke volwassene minstens 1 tel recht in de ogen kijken. Vooral in de schemer is dit gevaarlijk want sommige groten reageren op dit sein met een plotselinge poging de jongen te grijpen! Als Jezus zich wast en ze ontdekt de eerste donshaartjes op zijn strak geslachtje, kust zijn moeder zijn teelballetjes. Een paar jaar later... ontdekt hij een nieuw avontuur. Tot hij wel eens een nacht of een halve week weg blijft en rijp zaad begint te spuiten in vrouwenbuiken meer dan 3 dagen lopen van zijn vaders huis... Wat is de wereld opwindend! Voor wie gaat op eigen 2 benen! Mollige meisjes van 15 jaar
[pagina 14]
politieagenten en paarden, iedereen val je brutaal aan! Sterk en nog nooit gestoten, altijd een zacht huis om te rusten. En dit lichaam groeit... ...terwijl de bewoner verwonderd volgt. In dit werelddeel grijpen mensen en radertjes in elkaar. Die machien draait oppervlakkig zo onvrijwillig stroef dat weinig mensen vreugde vinden. Wie bij een vliegveld woont, hoort de machienes nooit overdenderen. Velen voelen zich hulpeloos. Als mensen zich neerleggen bij hoe hun trein moedeloos sukkelt door een verbrand landschap vol chaos, mag niemand in hun buurt van een zachter uitzicht genieten. Ook op mooie lentedagen zijn al die aders beton labirinten vol botsende auto's! ‘Vader, ik zie diamanten sprankelen...’ ‘Blijf met je voeten op de grond! Word een gewoon! goed! lid van de samenleving!’ Jezus' vader (zoon van een grondbezitter) zit goed vast in de hebzucht die zelfs kinderen en oude-vandagen makkelijk opslokt. Voor een jongen van tegen de 20, recht van lijf en leden en met een knap hoofd, is gauw een plaatsje gevonden in die stroom van voorwerpjes maken en verplaatsen en schriftelijk begeleiden.
[pagina 15]
Versuft loopt de jongen met stapeltjes mappen naar kastje bij muur. De strop van de volwassenen klemt om zijn nek. Zelfs die gekleurde band - laatste zwak simbool hoe in dit lichaam uniek samenspel van zintuigen kan wonen - draagt men veelbetekenend strak om de luchtpijp... Alleen soms in eigen vrije tijd knalt de jongen uit zijn kooi! Vergeet alles! Dronken vreten stelen en vernielen; zonder te kijken wie neuken en bevechten. Met een eeuwenoude zet uit de strijd tussen de generaties helpen zijn ouders Jezus snel te trouwen om wettig met éen vrouw af te koelen. Zwaar bruiloftsfeest met veel voedsel, drank en tabak. De bruid een trots uitdagend liefje van 18 met stevige kuiten en gloeiend wapper zwart haar, voor wie dichters en broodschrijvers ontelbaar veel woorden overhebben, en voor wie ook elke andere man alles wat hij heeft uitpakt omdat al aan de overkant van het plein iets in zijn buik begon te jeuken. En de jongen en zijn vrouw bevredigen elkaar tot in elke vezel. Dit paar woont in een stad in een deeltje van een torengebouw (bezit van hun familie) omringd met stapels meubels, rollen tapijten en kisten voorwerpen om een karavaan kamelen mee te bepakken, ook nog wat ezels en voetvolk. Al Jezus' vrije tijd, die hij in de familiezaak van kettingen voedselwinkels steeds makkelijker neemt, is het paar gelukkig samen. Zij maken muziek en lief-
[pagina 16]
de, plukken bloemen of ijspegels, slapen en kamperen dagen in bed. Steeds meer tijd in bed! Tot de jongen een wintervakantie van een maandje prakties steeds in bed doorbrengt, dol gelukkig dronken altijd samen met zijn vrouw - haar warme lichaam even naakt, en prikkelend ruiken open klaar. Waarom naar buiten? Buiten is niets te zoeken! Jezus is volmaakt gelukkig: steeds minder en binnenkort nooit meer gaat hij werken en heeft toch volop geld voor vrijheid! Nu na een paar jaar gelukkig huwelijk Jezus een voor ieder aanvaardbare plaats vond (door thuis nuttige verkooptechnieken voor de familiezaak te bedenken), beginnen meer stemmen rond hem over een kind van wie hij vader zal zijn om te doen wat zijn vader deed met hem. In een zwoele zomernacht in een hotel aan zee ligt het paar in het grote hemelbed voor de open balkondeuren nat nog in elkaars armen van éen liefde te genieten, en spreken over wanneer zij het zullen regelen dat binnenkort hun kind gaat groeien. Heel ongemerkt verdwijnt de jongen in slaap. Een volgende ochtend... Pas wakker! Glinstering van zon op zee... Schittering doet spleetogen tranen.
[pagina 17]
Heel makkelijk om meteen weer in te slapen! Verslaafd aan slaap... Dus laat de zachtste rustplaats achter als een waardeloos voorwerp? Terwijl haren, nagels, spieren en allerlei ingewanden nog slapen? Met een bruinleren koffer vol kleding en apparaten en een zakje goud dat hij jaren geleden van zijn vader kreeg, vliegt de jongen door de lucht in een ijzeren toestel gevuld met tientallen mensen... Naar de grootste stad ter wereld! Wat een plek! Deze massa is een hard veelvoud van wat Jezus heeft gekend! In staal, steen, glas en beton razen door onder- en bovengrondse piramides (als met een doel) miljoenen mensen. Zó dicht bij elkaar is het onbeschoft, zelfs gevaarlijk op straat, in teaters, eethuizen, winkels en treinen om een ander mens recht in de ogen te kijken. Hooguit, éen flits! En dan nog: Ik zie jou niet! Waar jij bent is lege lucht! Midden in deze uitbarsting van éen soort leven drijft een volle maan rond een verwonderde jongen - zeker zonder doel net zo haastig met de massa door tunnels, over bruggen. Hier is alles te koop! Dit machien laat massa's voorwerpjes draaien, (vaak overbodig & makkelijk aandacht afleidend van de eenvoudigste natuur; ons
[pagina 18]
lichaam is een fragiel kort levend beestje vergeleken bij het heelal dat ook eindigt. Is wie dit echt beseft in elke omstandigheid gelukkig, want veilig?) Hij is gelukkig. Zijn hele leven gevuld met vakanties, avontuur, feesten en suksesvol werk! Geld koopt makkelijk aanzien, is die jongen toch in staat rollen te spelen zonder dit machtig ruilmiddel. Allerlei mensen wisselen met Jezus gelukkige stralen. Een jongen weet zelf niet precies waarom hij wat doet? In een brief naar zijn vrouw vindt Jezus over zijn onverwachte reis: ‘...in ons veilig wereldje op elkaar steunend hadden we allerlei ervaringen niet nodig. Zo hielden we onszelf klein door alleen elkaar te weerspiegelen. Nu ontdekken we nieuwe ruimten die we moeten kennen en inpassen om evenwichtig...’ Achter dit weids bos- zee- luchtlandschap gaan massa's mensen een paar minuten inhalen. Denk eens 1000 jaar vooruit! Of 10 miljoen jaar terug! (Mij niet gezien: moet trein halen!) In deze ruimte tot achter de zon meer dan menshoge muren bouwen tot geen ster -
[pagina 19]
Een ster? Gestempeld op een muntstuk! Weerspiegelen in een lief oog... Plotseling pakt Jezus weer zijn koffer en vliegt over zachte wolken en golven naar een land in fel zonklimaat waar reizigers dagen onderweg geen fabriek of ander mens tegenkomen.

Vorige Volgende

Boek 1 Jezus

Boek 1
Jezus