Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes
(1649)–Jan Jansz. van Asten, Isaak A. van Vaerlen–
AuteursrechtvrijTot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff
[pagina 119]
| |
Stemme: Carileen ey wilt u niet verschuylen. | |
[pagina 120]
| |
PHoebus pronckt zijn gulden troon verheven,
En schuyft zijn Gardijntjes op,
in dese soete Mey, spant aen de Rey,
want Apol komt stralen uyt 's Hemels hooghen-top,
Dus wilt nu seer aerdigh naer het leven,
Met malkan-der in het groen
in 't bloeyen van u tijdt, weest t'saem verblijt,
om alsoo u Minne-vreughde met lust te voen,
Want 't is in 't groeyen, van de Mey-tijdt schoon,
al de Boompjes bloeyen, cierlijck als een Kroon,
't gediert, tierliert, in 't groene woudt,
dus zijt nu verblijdt, in 't Jeughdigh gras bedoudt.
| |
[pagina 121]
| |
's Morgens vroegh, als men de Son ziet rijsen,
Soo verquickt 't gedier in 't Bos:
Want Phebus helder strael // verheft al te mael
't Gevogelt, dat rust op 't soete geurigh blos;
Dus laten wy Hymnus nu vreught bewijsen,
Die doet spruyten 't jeughdigh Kruyt,
En Bloempjens tryumphant
Verciert 't gantsch Landt,
En oock de over-soete Somers Bruyt,
Die men ziet minnen // van haer Bruydegom,
Apols hert en zinnen, heeft die schoone Blom
Behaegt, zy draeght, zijn schoone Krans,
Dies zijn, klaer aenschijn, verciert des Hemels glans.
Want Apoll' die doet 's op d'Aerde blincken,
En verheught ons al te mael
In dese Mey seer soet, u lust doch doet
Te treen naer den Hout, daer singht de Nachtegael,
Die 't geluyt ons doet in d'ooren klincken
Meer als eenigh pluym-gediert,
In 't groene wout pleysant, de kroon hy spant,
| |
[pagina 122]
| |
Door dat hy in't Bos met soet gheluyt soo tiert:
Dus wilt spanceeren, s' Morgens naer 't geluyt,
Om sijn sangh te leeren, op u Duytse Fluyt,
Met vlijt, u tijt, waernemen wilt,
En speelt, lustigh queelt, dat 't gantsche Bosje drilt.
|
|