Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes
(1649)–Jan Jansz. van Asten, Isaak A. van Vaerlen– AuteursrechtvrijTot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff
[pagina 66]
| |
Voyse: Roosjens in de Mey.HOe lieflick rijst de Gulde Son
In't Morgen-root:
Och dat ick mijn Liefje hier wenschen kon,
Die met lusten, mijn kusten, en rusten
Mocht in sijn schoot:
2 Maer laes mijn Lief'tis al te veer,
Te veer van mijn;
Kan 't wesen Lief komt haestigh weer:
Want mijn Sinnen, beginnen door 't Minnen
Ontstelt te zijn.
3 Ontsteld, en tot der Doodt bedroeft
Valt mijn soo suer,
Dat ghy in 't komen soo langh vertoeft:
Mijn gedachten vol klachten
Verwachten uer op uer.
4 Den Droom ontstelt mijn droef gemoedt,
Ach Roodermont!
| |
[pagina 67]
| |
Mijn docht ick sagh u inde Vloet
Van de Winden beminde verslinden,
En gaen te grondt.
5 Noch docht my dat u Lichaem quam
Mismaeckt aen Strant,
Daer ickse in mijn Armen nam,
En met eenen: u Benen, met wenen
Begroef in 't Sant.
6 Ontwaeckt ginck ick aen Zee, en sagh,
Als ick bevond,
Dat niemant daer verdroncken lagh,
Steld ick heden, mijn Leden, te vreden,
Soo ick best kond.
7 Maer noyt en sal de schrick vergaen,
Voor dat ick weer
Mijn Lief sal voor mijn Oogen sien staen:
En sijn Kaken, met smake, sal raken:
Maer laes wanneer?
Ian Ianssen van Asten. |
|