Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

[Hier zit ghy weer, ghy Bock, ghy Beer,]

Voyse: Hansje sneedt het Kooren was langh.

HIer zit ghy weer, ghy Bock, ghy Beer,
Ghy droncke Fun, ghy Vercken:
't Waer wel soo goet, ghy droncken Bloet,
Dat ghy ginckt zitten wercken.

2 Hey Vroutje Sus, hoe tierjedus:

Swijght, en wilt u wat schamen

[p. 19]

 

Voort Volck die hier, zitten te bier;

 

Sit neer, stracks gaen wy t'samen,

 

3 Je brenght me vast, in zware last,

 

't Huys-houwen gaet verloren,

 

Wat doet ghy mijn, hartseer en pijn;

 

Och waer ick noyt gebooren.

 

Gaet aen Sottin, 'k heb oock een zin,

 

Wat vraegh ik naer u kijven:

 

Ghy loopt my nae, en laet tot schae

 

Mijn Huys op riemen drijven.

 

5 'k Sal u, sie daer, dats by dit Hayr

 

Met dees mijn handen grijpen:

 

Ick zweer ghy selt, deur mijn gewelt,

 

Noch danssen naer mijn pijpen.

 

6 In dese Kroegh, is vier genoegh,

 

Ghy hoeft niet meer te stoocken;

 

Ick bidje noch, ey laet my togh

 

Een Pijp met vreden roocken.

 

7 Voort Suypert v oort, ick wil geen woort

 

Van u meer hooren spreecken:

[p. 20]

 

'k Sal u den Kop, staet ghy niet op,

 

Den hals aen stucken breecken.

 

8 Ast reden maets, om soo veel quaets

 

Door soo veel goets te krijghen:

 

'k Heb haer als naeckt, tot Vrouw ghemaeckt,

 

Noch moet ick voor haer zwijghen.

Dus brouwt de Kroegh het quaedt, door 't Bier, dat is gebrouwen,

Dat menigh met sijn Vrouw geen eerlijck Huys kan houwen.

Jan Janssen van Asten.