Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

[p. 15]

Een Noodinghe der Lente, Aen de Ieught.

Stemme: Vrouw Moeder! neem mijn Pijl en Boogh.

RYst Nimphjes, met der Lenten Zon
Ontsluyt, u hart voor Coridon,
Wiens vaste trouwigheydt sal blijcken,
Door nimmermeer van u te wijcken.

2 Pluckt Bloempjes in de lieve Lent,

Vlecht die te samen tot een tent:
Waer in ghy schuylt voor noortse buyen,
Of als de Zon brandt heet in 't Zuyen.

3 Hanght recht in 't midden van de top

Een puyk gecierde Kransjen op,
En singht daer onder by u Schaepjes,
Tot groote vreught van al de Knaepjes.

[p. 16]

 

4 Soo langh tot dat den Hemel self

 

U Gunstigh is, met sijn gewelf,

 

En noodight wederom te weyden

 

Aen schoon geverf de verse Heyden.

 

5 Maer dat een Bron en Water-val

 

U Dorstigh Vee strack laven sal,

 

Met sijn by na vergoode stroompjes,

 

Gespoelt door Mirth en Laure Boompjes.

 

6 Daer elck na sijnen eyghen sin,

 

Beleven mach de reyne Min:

 

Ghy wert hier noyt gesteurt van Sotten,

 

Die dese soetigheyt bespotten.

Vredigh.