De historie van Belgis

XLIII Kapittel.

Van Bavaricus, den twaelfsten Koning der Duydsche; van Medusa, Jetro en Hypermnestra.

Naer Hercules-Allemanus kwan het duydsch ryk aen Bavaricus, die het zelve 45 jaeren bestierde. Bavaria, of het land van Beyeren, een voortreffelyk vorstendom in Duydschland, is na den naem van dien koning aldus genoemd.

Lugdus, koning van Gallien, stigtte in dezen tyd Lions op de Rhône, die van ouds eene treffelyke stad geweest is. Korts te vooren was in Hesperien (nu Spagnien) overleden zekeren koning genoemd Phoreüs. Hy was eenen man van grooten opzet, en die van Hesperien noemden hem den god van de zee, om dat hy onder zyn gebied hield alle de vorsten die omtrent de spaensche zee woonden. Dezen koning liet dry dogters agter, van de welke de poëten verdigt hebben dat zy maer eene oog hadden, het welk bedied dat hunne voornaemste zorg strekte tot ydelheyd der weireld. Zy wierden Gorgones genoemd, dat is, aerbeydsters der aerde, om dat zy stonden nae schandelyke dingen, die by de bedorventheyd der aerde vergeleken worden. De eerste dezer dogters was genoemd Medusa, de tweede Euriale, en de derde Stenno. Medusa, de oudste, erfde naer de dood van haeren vader het ryk, en de poëten vercieren dat haer hoofd als het geen van een serpent was; andere zeggen dat alle de hairen van haer hoofd serpenten waeren,

[p. 122]

daer door te kennen gevende dat zy subtiel en verstandig was. Naer eene roemrugtige heerschappye, zoude deze vorstinne met haer volk aengekomen zyn in de haeve van Athenen, en van Neptunus de toestemming bekomen hebben om haere offerande te doen in den tempel van de godinne Pallas, den welken maer nieuw gebouwd was, op voorwaerde dat zy aldaer met geen gevolg van manspersoonen zoude verschynen. Medusa zoude dan in dezen tempel getreden zyn met eenen grooten sleep van staet-joffrouwen, allegaeder uytnemende kostelyk vercierd, op welkers aenschouwen in steen veranderden niet alleen de mannen, maer ook de vrouwen, en onder andere de koninginne genoemd Yde, dit is te zeggen, dat zy zoodaenig verwonderd waeren over hunne schoonheyd en kostelyke kleeding, dat zy daer van onberoerlyk bleeven staen als steenen.

Van Jetro, den priester van Madian en schoonvader van Moyses, is op dien tyd een zeer geestelyk geslagt voordgekomen, te weten de Rechabiten, van Jonadab, zoon van Rechab; de welke, niet tegenstaende dat zy hunnen oorsprong uyt de heydenen hadden, ten opzigte van hunne geestelykheyd en hun godvrugtig leven, van de nieuwsgierige Joden in hunnen godsdienst outfangen wierden. Hier van vinden wy een wonder stuk by Jeremias aen het 35 kap., welken propheet in de dagen van Joachim, zoon van Josias, koning van Juda, op het bevel des Heeren, tot het geslagt der Rechabiten ging, alwaer by tot zig nam Jechonias, zoon van Jeremias, die den zoon van Habsanias was, benevens zyne broeders, alle zyne zoonen en geheel het huys der Rechabiten. Hy bragt die in den tempel des Heeren te Jerusalem, alwaer hy hun-lieden schaelen en kelken vol wyn voorstelde, en hun noodigde om daer van te drinken, maer zy weygerden zulks te doen, om dat hunnen vader hun en hunne kinderen een verbod gedaen had van oyt wyn te drinken, huyzen te timmeren, zaed te zaeyen, wyngaerden te planten of te be-

[p. 123]

zitten; welk gebod zy alle te zaemen, zoo wel vrouwen als kinderen, zeer stiptelyk onderhielden. Om geene huyzen noodig te hebben, hadden zy in tabernakelen gewoond tot den tyd dat Nabuchodonosor, koning van Assyrien, met zyne krygsmagt in hun land gevallen was, alswanneer zy uyt noodzaeklykheyd binnen de wel-bevryde stad Jerusalem gevlugt waeren, en aldaer blyven woonen tot in den tyd van den propheet Jeremias. Door zulk een bewys heeft Godt het volk van Juda willen berispen, dat zyne geboden niet onderhield, daer nogtans de Rechabiten hunnen vader, die maer eenen sterffelyken mensch was, zoo gehoorzaem en onderdaenig gebleven waeren. Dit voorbeeld zoude ons ook kragtiglyk moeten aenwakkeren tot de vuerige onderhouding der geboden van Godt, die ons niet alleen een lang leven op de aerde toegezeyd heeft, gelyk Jonadab Rechab aen zyne kinderen, maer een eeuwig hemelsch en glorieus leven, welkers vreugden van geen menschelyk hert konnen begrepen, nog van geene tong uytgesproken worden.

In dien tyd gebeurde eene grouwelyke misdaed door het bevel van Danaüs. Dezen had eenen broeder genoemd Egistus, die den vader was van 50 zoonen, gelyk den eerstgemelden 50 dogters had. Wanneer Danaüs, uyt een zeker bescheed der afgoden, verstond dat hy dood zoude geslaegen worden door de hand van zynen neef, eenen der zoonen van zynen broeder, zonder te weten wie van hun den moorder zoude wezen, wierd hy zeer bezorgt en bedroefd. Als deze kinderen van beyde de kanten tot hunne mannelyke jaeren gekomen waeren, verzogt Egistus zynen broeder Danaüs aen iederen van zyne zoonen eene van zyne dogters ten houwelyk te geven. Dit aldus vastgesteld wezende, heeft Danaüs zyne dogters gewaerschouwd dat zy-lieden indien zy zyne behoudenis ter hert hadden, op den eersten nagt van hun houwelyk elk hunnen bruydegom moesten vermoorden; het welk zy allegaeder deden

[p. 124]

volbrengen door de handen van andere persoonen die zy daer toe uytgekogt hadden, uytgenomen Hypermnestra, de welke haeren man Linus, die zy uyt 'er hert beminde, van dien aenslag verwittigde en raedde te vlugten. Hy volgde haeren raed, en behield aldus zyn leven; maer Hypermnestra, om dat zy den wil van den koning haeren vader niet volbragt had, wierd in eenen kerker geworpen. Dezen Linus heeft Danaüs naermaels verslaegen, tot vraekneming over de dood van zyne broeders; naer welke overwinning hy Hypermnestra uyt den kerker verloste en deelagtig maekte van het ryk haers vaders, dien vreeden tyran, die zoo veel jongelingen dede vermoorden om zyne oude en onzalige jaeren te verlengen. Deze vorstinne, om haere goedertierentheyd en liefde, wierd bynaer meer dan menschelyke eere bewezen: men maekte haer priesterinne van Juno, onder de Argiven, over welk volk zy en haeren man het oppergebied voerden.

Zommige schryven dat Egistus (die zy Egyptus noemen) in Egypten zoude geheerscht en dit land zynen naem gegeven hebben; dat hy zynen broeder Danaüs verdreven heeft, den welken vlugtende zoude gekomen zyn in Peloponnesus, en aldaer eerst gevonden hebben de konst van fonteynen te maeken. Men zegt hun aftestammen van Jupiter uyt Arcadien, die by Isis won Ephans, welken laetsten den vader geweest is van Belus, die over een deel van Egypten heerschte, en van eene dogter Lybie genoemd, de welke in Afrika gewoond heeft, en aldaer ter weireld gebragt eenen zoon met naem Busirides, eenen reuze en onmenschelyken tyran. Van dezen Balus, die van Bocatius ook Priscus genoemd word, zonden voordgekomen zyn Danaüs en Egistus of Egyptus.

Linus zoude by Hypermnestra eenen zoon verwekt hebben genoemd Abas, die koning van Darges wierd en den koning Acristus overwon, wiens eenige dogter Danaë door Jupiter van Creten zoude verkragt zyn onder de gedaente van eenen

[p. 125]

gouden regen, gelyk de poëten verdigt hebben; maer na de waerheyd der historie beteekend dezen regen dierbaere goude juweelen, die hy deze vorstinne schonk om haer tot zynen wil te krygen. Volgens het schryven van Ovidius, zoude den gemelden Jupiter op verscheyde tyden nog vele andere gedaenten aengenomen hebben; als die van Diana, van Amphitrion en van eenen herder; somtyds de gene van eenen stier, ram, zwaen, sater, arend, serpent, enz. Ik kan my nogtans niet laeten voorstaen dat dezen Jupiter zoo lang zoude geleeft hebben: Danaë is waerschynelyk van eenen anderen edelman onteerd, die men voor Jupiter uytgegeven heeft om de schandvlek weg te nemen, of de menschen moeten alsdan eenen veel hoogeren ouderdom bereykt hebben als tegenwoordig.