De reus van Rotterdam

Stadsgeheimen

105

Lieve W&D: Wo is terug, zag hem gistermiddag vluchtig op opening (door Rem voor Rik). Ongeveer 5 uur, was net uit bed, uitgeslapen van Boekenbal, dat anders was, en niet wat het geweest is: Schrijversaktie grotendeels schuld van, natuurlijk. Rem had niet geslapen (was hem aan te zien). Hij had smiddags nog een tekst willen maken, maar kon er niet toe komen, wat begrijpelijk is, en toen heeft hij maar uit eigen werk voorgelezen, nadat hij de aanwezigen precies verteld had hoe het zat.

Wo is, afgezien van Canon-filmcamera voor zijn snufferd, geen moer veranderd. Ik geloof niet dat hij Amerika ervaren heeft, zoals hij het had moeten (kunnen?) ervaren. Maar kan me

[p. 171]

vergissen... Maar merkte al bij begroetingswoorden: zelfde oubolligheden als voor vertrek. Het is een lieve jongen, ik geloof dat hij een heel lieve vader voor zijn a.s. zoon of dochter zal zijn. Ik had al de tijd dat hij weg was, geen teken van leven behalve indirect, van hem vernomen. Een week geleden ongeveer ontvang ik met gelijke post zwei Ansichten aus de Verenigde Staten van Amerika, van Wo: één verzonden, half uur voor vertrek, de ander verzonden, kwartier voor het vertrek. Heb kaarten opgeprikt.

Gisteravond speelde Art Blakey in Nederland. Ben naar concert in de Kurzaal geweest. Ik heb genoten: heel goeie performance. Soms moest ik denken aan de repetities, waarop ze dit allemaal doorgenomen hebben. Blakey is de baas (latere kursivering).

Zijn tong hangt uit zijn mond en hij weet het, donders goed. Hij geeft het publiek waar voor zijn geld. The Jazz-messengers: goeie naam, goed idee. Wis je dat Bleek een zoon heeft: Art Bleek Junior? Wedden dat-ie binnekort meedrumt in gezelschap van vader?

Laatst dacht ik, dat je voor me liep... W... is me twee keer overkomen, een keer in Den Haag, een keer in Rotterdam. Ik dach: Hé... daar loop W...!

Onzin natuurlijk, je zit in Japan. Toch moes ik me eerst overtuigen, door het blonde meisje te passeren en terloops in het gezicht te kijken (viel in beide gevallen ontzettend tegen).

Nieuw blad uit: Tiptop, concern De Post/Piccolo. Ziet er goed uit, andere formule dan zusterbladen, lay-out Wim Wandel, die ook Oscar verzorgde, waar Tiptop dan ook een beetje op lijkt.

Fotoreportage: jullie in Parijs met tekst aan Wim Wandel gestuurd. Misschien iets voor Tiptop.

31 maart deze brief begonnen, ondertussen 6 mei. Schandalig, maar waar. Ondertussen beter weer: vanmiddag Vi op terras Cocktail-Corner:

‘Hebbie D&W nou al geschreven?’

‘Zo vlug mogelijk...’

Net nieuwe Playboy gekocht... ken je Femlins? Die naakte vrouwepoppetjes, zwarte kousen, zwarte lange handschoenen. Komen dit nummer tot leven: in handpalm, colbertzak.

‘Zou jut leuk vinden... altijd zo'n klein W. van R.-tje bij je?’

[p. 172]

‘Zal het verwerken... zal jouw groeten overbrengen... as jij mijn groeten overbrengt!’

Ontzettend veel gebeurd, gebeurt veel. Misschien al uit andere brieven vernomen: helemaal op free-lance toer. Schrijversleven, kompleet met splinternieuwe Ahrend-documentatiekast. Geloof dat ik challenge aankan, heb ut gevoel dat alles nou pas goed begonnen is. Zegt Peter O'Toole, 29, coming Irish man, door Lawrence of Arabia-rol uit obskuriteit:

‘I spent seven years, learning how to draw water from that well, and I don't ever want to forget it.’

Werk hard, 5 boeken tegelijk:

Novelle ‘De broek van Doris Day’, voor de helft klaar, ‘beeldverhaal’, beloon met ƒ1000.- O.K. en W.

Nieuwe Avonturen, waarvoor definitieve conceptie gevonden: vier afdelingen, vier versch. vrouwen, 1 afdeling over jou.

Avonturen I gaat er geweldig uitzien: omslag met veel fotoos, ontwerp drs Stofbergen.

Dikke dichtbundel klaar. Onder handen: boek met documentaires, afzonderlijk in week- en andere bladen. Boek met Liefdesbrieven.

Voeg daarbij: reclameklussen, onmisbare films, TV-musts, mensen die ik wil ontmoeten... alle andere ‘fijne’/‘gekke’ dingen die ik nodig heb(?)... en je begrijpt: handen vol...

Tegen niemand zeggen: reisbeurs Rijk tegoed... zal binnekort wel in kranten staan. Eind vant jaar ws tijdje mee op Ibiza, ontvlucht kou. Eind deze maand met H.S. paar weken (Rome (Rem&Luc).

Je moet maar veel fotoos (laten) maken, zodat je me veel kan laten zien, als je terug bent. Koop zelf Olympus Pen EE, vol-automatisch, 72 opn. kb. Geslaagde proefrol: haarscherp uitvergrotende negatieven, candid... onmisbaar assesswaar, vervangt in veel gevallen notities maken.

Ik mag nie klagen... klaag ook niet.

Vervelend alleen dat ik nog steeds geen eigen huis heb.

Ontzettend moeilijk iets te vinden... heb haast... dit ouderlijk huis behoort weldra tot mijn herinneringen. Ouders verhuizen (rustig laatste stadium) naar nieuw, lief huisje, randstad. Ik blijf uiteraard in Centrum, deCor, inspiratiebron. Plannen H.S.-Brussel

[p. 173]

nog steeds niet definitief, dus kan ook nog niet rekenen op souterrain.

Mijn sterren zijn laatste tijd constant gunstig... ook dit probleem vindt eindelijk wel oplossing. Dit jaar veel veranderd, zal nog veel veranderen... weet heel zeker. Ga deze brief verzenden... anders blijft-ie nog langer liggen.

Zou je willen omarmen, W... maar... afstand optogenblik te groot tussen ons. Dag D..., wanneer zien ik jullie weer?