De reus van Rotterdam

Stadsgeheimen

103

Like storybook-children? Rupsen worden vlinders... weet iedereen. Nee? Dan weet iedereen het nou... Van rups tot vlinder... zo gaat dat sinds jaar&dag. Vraag familie, moeder, oom, tante, gestudeerde broer weet niet beter... Vlinders leggen eitjes... uit eitjes komen rupsjes, worden rupsen, gaan wijde wereld (bos/laan) in, klimmen tegen hoge bomen, veel wind... Tot op goeie dag... dan vinden zut welletjes, blijven stokstijf staan. Overvallen door vreemd gevoel (onwel?), willen niks dan slapen, blijven... Wat gebeurt? In-spin... rups spint in broeierige pop: tijd lekker suffen, afgesloten van bewoonde wereld. Tot op zekere dag... wegwerpjas... knipperend tegen zonlicht... wie of wat naar buiten komt... geen rups? Tis-um... mooier, gevleugeld na intern (pop) gegoochel. Niks bizonders? Is ut ook niet: rupsen wachten geduldig tijd af, weten: blijven geen rups, niet jaloers op fladderende blikvangers. Haasje langzaam: straks vliegen wij voorbij. Beurt afwachten... moet je net bij Boom-Bas weze... eigewijs insekt! Erfelijk? Ouwelui Boom-Bas vlinder-kalm. Bas woonachtig in holletje reuze Loof-Boom: moeilijk rupsje, met iedereen herrie: buren, verwanten, voorbijvliegers... ieder levend wezen. Toch: telkens weer gegroet, aangesproken, ingepalmd... door andere geslacht, jong&oud. Boom-Bas mooi jong... geef toe... zeldzaam exemplaar: 1 maar aan verbonden: ‘...gek op ze eige!’

Boom-Bas, blits-rups, altijd overhoop met minder magnetiese

[p. 167]

soortgenoten (mannetjes):

‘Net un mens!’

‘Wil meer zijn dan-die is...’

‘Duidelijk?’

‘Ja, ga door...’

Vanuit Loof-Boom hol balt Bas dozijnen vuisjes hemelwaarts naar langsvliegende Polychromen (Veelkleurigen). Helemaal razend wordt Boom-Bas bij langsvliegende Coolwitjes, door hem ‘bleke gevallen’ gevonden.

‘Ik... as rups ben ik al meer... mooier... verder!’

‘Wij kunnen vliegen... moet jij afwachten... Basje!’

‘Val neer! Bleekscheten!’

‘Barst niet... Basje... Boom-Basje...!’

Inderdaad barst Boom-Bas bijna van woede, ongeduld, afgunst, zenuwen.

Cora, voorbestemd tot lieve Coolwit, hoort Boom-Bas humeurig voorbij-rupsen. Verliefd als un vlinder op Bas... wie niet van vriendinnen! Wanhopig:

‘...vindt Coolwitjes te min.’

Cora is aardig, aardig zijn zoveel Coolwitjes. Cora gebruikt hersentjes, doen niet zoveel Coolwitjes. Cora is niet bang uitgevallen, meeste Coolwit-meiden krimpen, vliegen voor Boom-Bas.

‘Boos... Bas?’

‘Waar bemoei je je mee... miezerige meid!’

‘Schelden doet me niks, Boom-Bas... kan mij gerust zeggen, wat...’

Cora kijk zo lief... Boom-Bas moet ontdooien... hoge woord uitgooien:

‘Ben jij zo blij... rups! Ik wil vleugels... alles zien. Vlug... verga van ongeduld!’

‘Wie weet hóe vlug... Boom-Bas!’

‘Niks... klets! Straks wor ik gepakt... door jong mens in jampot gestopt... straks kom ik onder lijn 2... Wie verzekert... vandaag de dag... wil gauw veel meemaken... heet geen Coolwit...’

‘Jij wil Moeder Natuur dwingen... kan niet...’

‘Jij zal-is zien wat ik kan...!’

Grimmig, zonder groet, kruipt Boom-Bas omhoog in Loof-Boom-

[p. 168]

holletje. Lui, lekker dutje voor ingang, kop op voorste pootjes... Misschien schiet iets te binnen: grote mond, geen weet van aanpak. Moet wel... anders af as un pissebed... vin Cora Coolwit eerlijk gezegd aardig!

Boom-Bas droom: Zó overmoedig... kruip op rug slapende vogel. Houvast makkelijk zat: kleverige pootjes. Vogel ontwaakt, merkt mij nie eens op, slaat vleugels uit, brengt mij verder dan ik ooit geweest ben. Over bomen, struiken, bloemen, huizen, tuinen, tuinen ver...

Andere vogels beginnen die van mij uit te fluiten, tot-ie begrijpt wie en waar. Parkeert op tak:

‘Stap af, waagrups... as-ie vlug ben, zal ik niks doen... deze keer... érg brutaal...!’

Vertrouw gevederde vrind voor geen korrel... hou vast... dom hè... angst&beven, niet gedacht... Vogel nijdig, begint met kop schudden... hou vast, voel: moet straks loslaten... door-en-door vermoeid.

Van vogelrug geslingerd... nagehapt... wonder-boven-wonder in nette boog teruggeworpen op eigen Boom! Krabbel overeind, rups naar binnen... vogel net te laat, voel snavel met zucht dichtslaan omgeving achterwerk. Schrik golft door mijn langgerekte verschijning... Gelukkig... gedroomd, gewaarschuwde rups.

Cora staat voor Boom-Bas' neus:

‘Wou vragen, hoe ver met vliegplannen... Zag slapen, wou doorlopen.’

‘Plannen zat!’

‘Vertel op...’

‘Nee... dan weet hele buurt straks wat...’

‘Nou... weet wát...?’

‘Jullie kunne toch niks voor je houe... Trouwens... voel me nie lekker...’

‘Eerlijk?’

‘Eerlijk! Ga weer slape... des te gauwer over.’

‘Zeer verstandig! Weet wat... blijf hier ook uiltje knappen, goed? Wacht... as je eerder wakker wor... vliegen we samen...’

‘Vliegen? Vliegen... we... samen? Waar hebbie ut over?’

Halfslaap, Boom-Bas knikkebolt.

[p. 169]

‘Slaap nou maar... ongeduldige... pop!’

Boom-Bas hoort niks, Cora ontspant, vol verwachting, naast a.s. vlinder-man (waarover later, later...).