LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ De Propheet vermaent alle creatuere tot prijsinghe der grootmachticheyt Godes, end syner goedicheyt tot synen volcke.Op de Ouerlantsche wijse. Nu frouwet iuw leuen &c.
LOeft den Heeren, want het is seer goet Ga naar voetnoot+
Onsen Gode toe te singhen.
Want hy is ouerlieflick end soet
Lof is hem een lieflick dinghen.
Want God weder op stichten sal,
Ierusalem wt haren val,
End Israel te hoop bringhen.
Die eens ghebrokenen herten zijn
Heylt hy, end verbint haer wonden.
Het ghetal der sterren telt hy fijn
Des gantschen Hemel in’t ronde.
End gheeft hen allen oock eyghentlick
Zelue eenen naem bysonderlick,
Waerdoor hy groot wert beuonden.
Onz’ Heer is groot end groot is zijn kracht. Ga naar voetnoot+
Syner wijsheyt is gheen ende.
De Heer heft op die van herten sacht,
End bringt de sondaers tot schande:
End werpse hard op der Aerden grond.
Singt den Heere danck t’aller stond,
| |
[pagina 50r]
| |
Speelt hem mit harpen ghesanghe.
Mit wolcken deckt hy den Hemel breyd
Daer beneuen oock de Aerde.
Ghetijdighen reghen hy bereydt,
End bringt voort het graß der berghen,
Het voedet allen vee dat daer leeft,
End den iongen rauen hy gheeft,
Die hem stedes aenroepen.
Hy acht op des peerds stercheyt gaer niets,
Noch ooc die daer op vast steunen.
End heeft zijn welgeuallen gantsch niet, Ga naar voetnoot+
Aen des sterckens mannes beenen.
De Heer heeft auer gheenen onlust,
Aen den die hem vreesen mit lust.
End op zijn goedicheyt lenen.
O Ierusalem loef doch den Heer,
Sion wil dynen God louen.
Want de grendels dyner poorten zeer
Uast maeckt hy: end seghent daer bouen
Dyne kinders die binnen dy zijn,
End mit vrede de palen dijn:
Mit weytenbloem hy dy zadicht.
Door wiens beuel de regen koemt an,
End alle dinck moet ghewerden.
Die de snee als wolle gheuen kan.
Den smuyck stroeyt als asch op Aerden.
Die den haghel stuckwijß gheeft gewiß.
Euen als ijß, dat so koudt is,
Dat het niemand wel kan dulden.
Wen hy’t gebiet so smeltet gaer voort,
Door synen wind koemt de reghen.
Den Iacob verkondicht hy zijn woord
End Israel zijn gheboden,
Welck hy mit geenen volcken voorwaer
Oyt heeft ghedaen, hen openbaer
Makende syne gherichten.
|
|