LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

Ecce quam bonum. Psalm.Cxxxiij.

§ Hoe de ghenoechte ons leuens, in een broederlicke liefde ende eendrachticheyt gheleghen is.

Op de Franchoische wijse des derden Psalms, O Seigneur que de gens, &c.

SIet hoe vrolick en goet,
In der vromer ghemoet,
Is d’eenicheyt der herten,
De welcke t’samen bindt,
De broeders, end verwint,
Door t’ghelooue alle smerten.

Euen als d’oly soet,
Op t’hooft ghegoten vloeyt,
In Aarons baert beneden,
End in zijn kleyders daelt,
So dat nerghens en faelt,
Den reuck in al de leden.

[p. 43v]

 

Als den dau des berchs Hermon,

 

De berghen van Sion,

 

Uruchtbaer maeckt end bedeghen,

 

So doet oock d’eenicheyt,

 

Wiens volghers God bereyt,

 

Seghen end d’eewich leuen.