LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende

[p. 2r]

Beatus vir qui non abijt. Psalm.j.

Op de Franchoise wijse der thien gheboden, Leue le cueur, &c.

SAlich is hy, die tot de raden, ⁺
Der booser menschen niet en gaet,
Noch niet en blijft in des sondaers paden,
Niet sitt oock by de spotters quaet.

Maer in de Wet van God den Heere
Neemt zijn ghenoechte end dach end nacht
Daer in ghedenckt tot zijnder leere,
Hy sal zijn als een boom gheacht.

Ghelijck een boom by der Reuieren, ⁺
Zijn vruchten gheeft tot zijnder tijt,
So sal certeyn in alle manieren
Dees man oock zijn ghebenedijt.

Een bladt en sal niet mogen wijcken,
Uan desen boom also gheplant,
So sal hy hebben desghelijcken,
Gheluck en spoet aen allen kant.

Dit en sal niet moghen gheschieden, ⁺
Den boosen die Gods woort verschuyft,
Maer hy sal voor Gods aensicht vlieden,
Ghelijck voor wint dat kaf verstuyft.

Daerom sullen sy niet by den goeden,
Noch in dat oordeel blijuen staen,
Hier af so wil ons God behoeden,
Beschermen en niet van ons gaen.

Want Godt bekent den wech end d’leuen
Uan die de deucht hanterende zijn
Maer die de boosheyt hier aenkleuen,
Haren wech sal gantsch verloren zijn.

+ Salich is hy die de kercke der booser verlaet.

+ Die haer in de wet des Heeren oeffenen, worden by eenen vruchtbaren boom geleken.

+ De kercke des geueynsde sal vergaen.