Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Dat ghesangk Zacharie Luc.I.

Inder wyse des .xli Psalmes.

GHelooft sy die Heer God van Israel,
Die daer besocht heeft wel,
End heeft synen volke fyn toeghestaen,
End verlossingh ghedaen.
End heeft ons opghericht end toebereydt
Den hoorn der saligheyt.
In den huyss Dauids des knechtes syn,
Met vroeylicken aenschyn.

So hy daer heeft ghesproken end verkondt

[fol. 242r]

 

Duydelick door den mond

 

Syner heylghen propheten, somen leest,

 

Die voortyds syn gheweest.

 

Naemlick dat wy van onss vyanden fyn

 

Behouden souden syn:

 

End van aller hand, die aen alle syd’

 

Ons draghen haet end nyd.

 

 

 

Om met onsen vadern voor eewigheyt

 

Te doen bermhertigheyt,

 

End te wesen op syn heyligh verbond

 

Ghedachtigh op der stond:

 

Om t’selue, welck hy die daer eewigh leeft

 

Met eed ghesworen heeft,

 

Tot Abrahamen onsen vader friss,

 

Ons te gheuen ghewis.

 

 

 

Op dat wy van onser vyanden hand

 

Uerlost aen alle kant,

 

Hem dienden vry, na synen goeden wil,

 

Oock sonder vreese stil:

 

Al voor hem in allerley heyligheyt

 

Ende gherechticheyt,

 

Alle de daghen onses leuens langk,

 

Buyten eenigh bedwangk.

 

 

 

End du kind, du salt d’allerhooghstens fyn

 

Propheet gheheeten syn:

 

Want du salt voor s’Heeren aenschyn gaen, dat

 

Du syn weghen maeckst plat.

 

Om te gheuen kentschap der saligheyt,

[fol. 242v]

 

Synen volck’ ouerbreyd,

 

In quytlatinghe syner sonden al,

 

Op desen erdschen dal.

 

 

 

Door die hertgrondlicke bermhertigheyt

 

Onses Gods vol goedheyt,

 

Waer met ons heeft besocht die opgangk groot

 

Wt der hooghden in nood

 

Op dat hy verschyn’ die in duysterheyt

 

Sitten end in s’doods leyd.

 

Om onss voeten te beschicken alwegh.

 

Fyn op des vreedes wegh.