Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Super flumina. Psal.cxxxvii.

Eene weemoedighe klaghe der gheuanghen Ioeden in Babylonien. Huer hefftich verlanghen ouer Ierusalem, dat sy hueren voorspoedt, ende de Edomiten hueren onspoedt kryghen.

[fol. 223r]

Inder wyse des lxxxiii. Psalms.

AEn Babylons waterstroomen aendachtigh
Saten wy end wéenden, synde ghedachtigh
Des bergs Sion, Godes ghemeynten reyn:
Midden onder Babels volck in’t ghemeyn
Klaeghden wy, end hebben met druck beuangen
Ons’ harpen daer aen de wilghen ghehangen.

Want daer hebben die ons leydden gheuangen,
Uan ons begheert die lustighe ghesanghen,
Segghende, singht ons wt Sion een liedt.
Wy seyden, hoe souden wy in verdriet
Singhen s’Heeren liedt, of spelen met handen,
Dewyl wy syn verstroeyt in vremde landen?

Ierusalem so ick dyner verghete.
Myn recht’ hand moet des spelens konst’ end wete
Uergheten: myn tongh my kleu’ aen den mondt,
So ick dynr niet ghedencke t’aller stondt
Ierusalem: pryslick vol aller dueghden,
Die daer d’oorsaeck bist aller myner vrueghden.

Welaen dan, Héer, sy doch éenmael gedachtigh
Der kinderen Edoms, die hen seer prachtigh
Hielden, dewyl de stadt Ierusalem
Uerwoestet ward: na syner daed loon hem
Die daer wtriep met onbeschaemden monde,
Dat sy reyn af, reyn af gae tot den gronde.

O Babylons dochter, die daer salt werden
Uernietight gaer, end gants gheslicht ter erden:

[fol. 223v]

 

Ghelucksaem werdt die dy verghelden kan

 

Het grusaem quaed, dat du ons heefst ghedaen,

 

Ghelucksaem werdt die dyne kinders kleene

 

Aengrypen sal, end stooten aenden steene.

Ghebedt.

§ O Godt alles troostes, wil ons in midden onser droefenissen vertroosten: end doe ons de ghenade, dat wy vander gheuanghenisse des Satans verlosset, ons te vollen in dy verblyden ende dyn lof eewelick singhen in dyner Ghemeynte door Iesum Christum dynen Sone. Amen