11. ander Psalmen

(1559)–Jan Utenhove– rechtenstatus


Het Argument des 52. Psalms. De heylighe Dauid straft de goddeloose die de goetheyt Gods verachten, de welcke ouermits dat sy op haer seluen staen, sullen haestelick vergaen, maer die gheloouighe die op God betrouwen, sullen groen zijn gelijck den Olijuen boom. Quid glorias. I V. Waerom roemdy du machtighe in boosheyt, die goetheyt Gods men daghelicks wel siet, Schand
[Folio A4v]
en verderf dijn tong steits ouerlegt, Als een scherp schers dat buyten weghe schiet, Schadighen steits, wel doen bemint ghy niet, die loghenen beminstu meer dan t'rechte, tot schandelickheyt dijn valsche tonghe wtrechtet. God sal dy schenden ende dy dryuen vrij,
[Folio A5r]
Wt dijn lant ende dijn Saedt te niete doen, D'welck de vrome schouwende sullen sy, Vreesen en oock bespotten de onvroen, End segghen dit's den man die euen koen Op God niet staet maer op zijn groote hauen End sterckt sick in alle boose daden. Maer ick sal den groenen olijuen boom Doch zijn gelijck in't huys des Heeren breyt Want ick mijn hoop sekerlick sonder droom In Gods goetheyt voor eewich heb gheleyt Eewich sal ick tot dijn lof zijn bereyt door dijn toesage wil ick dijn hulpe verwachten Om dijns naems wil, dien die de vrome grootachten.