Zedenzangen

Molen.

Toon: Iets moet ik u, Laura, uragen.

Wie een slag heeft van den molen,

O dat doet zyn herssens doolen,

Wyl een schroef is los geraakt:

En dan word het licht verpeutert,
Mits de kei geweldig leutert:

't Geen het snyden noodig maakt.

Hoort dit, kleinen, hoort dit grooten:
Is uw hoofd noch niet gesloten,

Komt den molen niet te dicht,

Of gy kreegt den slag wel mede.
Gy zyt na genoeg alreede.

O 't genezen valt niet licht.

Molentjes, die kind'ren dragen
In de hand, zyn hun behagen:

Menig draagt die in zyn hoofd,

Die gelyk de weêrhaan draayen,

[p. 110]

 

Al naar dat de winden waayen,

 

Lichter dan men 't wel gelooft.

Veele zyn 'er, die ook maalen,
Maar geen pacht noch tol betalen.

Raakt hun molen door den vang,

Door te hevig om te loopen:
Wee hem, die dat moet bekoopen.

Want dan komt 'er brand eer lang.