Zedenzangen

't Malle paard.

Toon: Psalm 116.

Men zegt, de man beryd' het malle paard.

Neen: 't paard word van den mallen man bereden:
Want wierd het paard beteugelt naar de reden,

Zyn gang wierd wel in 't rechte spoor bewaart.

Liet menig 't paard zyn pad in stilheid gaan,

O! 't zou hem ter begeerde plaats wel dragen:
Maar nu hy dat bestiert naar zyn behagen,

Moet man en paard den doolweg t' zaâm inslaan.

Zo gy niet vast in uwen zadel zit,

Gewis gy moogt geen driesten hengst beschryden,
Maar moet dan met een' ezel u gelyden

En valt gy, wyt uw' eigen' malheid dit.

Vreest gy, licht schoot het paard eens door den toom,

Of 't nam wel eens den teugel op zyn tanden,
Dan zou myn neus in 't voetzand wis belanden.

Wel, ga te voet; dan blyft gy buiten schroom.

Of op dat gy niet van te hoog en valt,

Volg, zo gy wilt, 't geen malle Jan u leerde,

[p. 108]

 

Die moedig op een bezemstok braveerde.

 

Is 't kinderlyk; wel dwaazer word gemalt.

Weest doch niet als een paard of ezeldier,

Gy wien God tot een reed'lyk mensch bootzeerde.
Volbreng het geen de waare Wysheid leerde:

En laat aan lust of drift geen zielbestier.