Zedenzangen
(1720)–Carolus Tuinman–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Ei! wat luid dat aangenaamtjes,
Dat zy 't zo naar waarheid hiet!
3.
Zachtjes! 't kindje zou wel schreyen,
Zo men niet zyn wiltje doet.
Moêrtje, kom uw kindje vleyen.
Wat uw kindje wil, is goed.
4.
Stout is 't kindje: gryp het roedje.
Maar ô sla zyn biltje zacht;
Of 't zou zeer doen aan het bloedje.
Kittel daar meê, dat het lacht.
5.
't Kindje wil zyn papje slabben:
Vaag het weder schoontjes af.
't Kindje wil zyn Moêrtje krabben.
't Krygt een zoentje tot zyn straf.
6.
Zoud gy 't kindje meêr kastyden:
't Moêrtje vloog u in 't gezicht,
En zy wil geen tuchting lyden
Van dit teêrgeliefde wicht.
7.
Maar laat zich het Moêrtje wyten,
Trapt dit kind haar eens op 't hert.
't Zal haar wel den neus afbyten,
Als het opgehangen werd.
8.
Wilt gy uwen zoon niet tuchten:
Die verkeerde liefd' is haat,
En zy baart veel wrange vruchten,
Als geen nabeklagen baat.
|
|