Beginzel van hemelwerk

(1720)–Carolus Tuinman– rechtenstatus



[pagina 211]
Het leven. Toon: Iets moet ik u, Laura, vragen. 1. O hoe lieflyk is het leven, 't Geen wat lieflyk is moet geven Aan een mensch, en aan een beest! Is 'er dat maar afgescheiden, Ieder walgt dan van die beiden, Schoon hoe lief iets had geweest. 2. Is 'er d' adem uitgeblazen, 't Zyn maar rompen, krengen, aazen, Stank, en slym, dat afschrik baart, Ieders afkeer, 't geen de wormen Haast verteeren, en ontvormen, 't Zy dan op, of onder d'aard'. 3. 's Harten lust, vermaak der oogen, Kan men, dood, niet meer gedogen, Maar men grouwelt dan daar af. Abraham deed zyn beminde Sara, hoe hy haar bezinde, Daarom delven in het graf. 4. Schriklyk moet de zoude wezen, Die haar vrucht zo zeer doet vreezen, En den dood ter wereld bragt. Alles velt hy door zyn sikkel: Maar meer yslyk is zyn prikkel, Om wat zonde verder wacht. 5. Jezus Christus! 't was uw' liefde,
[pagina 212]
Dat de dood uw' hart ook griefde, En het graf uw lyf ontfing. Schoon het daar niet mogt verderven. Dus verkreeg gy door uw sterven 't Leven voor uw' gunsteling. 6. Dat het rif van maaden kriele, Leeft maar Gode d'ed'le ziele; Hy bewaart gebeent', en stof Van zyn kind, schoon elks afgryzen, Om eens heerlyk op te ryzen, En herleven tot zyn' lof. 7. Maar is 't leven zo begeerlyk, Wat is 's Levens Bron dan heerlyk, Die al 't leven heeft, en geeft! Doode zielen leven beest'lyk Naar haar drift: maar zulk een geest'lyk, Waar in Christus zelve leeft.