Beginzel van hemelwerk

Bestaande in mengelzangen over menigerlei uitgelezene geestelyke en stichtelyke keurstoffen, tot zielverlustiging, op veelerhande rymtrant en toonen

[p. 155]

Eeuw verderf.

Toon: Psalm 118.

Of met halve verssen, Reveille vous.

Hoe deerlyk staat het nu geschapen

Met Nederlands Hervormde Kerk!

Wat zyn 'er al, die ronkend' slaapen!

De vyand doet terwyl zyn werk.

Hy zaait het onkruid' in den akker:

't Geen weeld'rig groeit, en 't al verstikt.

Geen donder maakt de slaapers wakker,

Zy zyn in 's duivels boei verstrikt.

Wil ymand zyn geweten quyten,

En yv'ren volgens ampt, en plicht:

Hy wachte grynzen, bassen, byten,

Tot loon van 't werk, dat hy verricht.

Als die de hand meê moesten bieden,

Wel d'eerste zyn in 't wederstaan.

Wat kan ten goede dan geschieden?

O dus moet Land, en Kerk vergaan!

't Vrygeestendom, en Ongodisten

Doorkank'ren nu ons Vaderland.

Men hoort ze last'ren, schimpen, twisten.

Daar menig zich niet tegen kant;

Maar zwygt, en oogluikt op dat woelen,

Hoe klein is waarheids liefdeblyk?

Men duld hun schryven, en gevoelen,

En stelt zich Gallio gelyk.

't Geen voortyds deê de kled'ren scheuren,

[p. 156]

 

Uit schrik, en smert, kan menig nu

 

Wel hooren, en ook zien gebeuren.

 

Men is van geen gedrochten schuw.

 

Wie zyn van 's Heeren yvervonken

 

Doorgloeit, om in deez' bres te slaan?

 

Men is van zwymelwyn als dronken,

 

En trekt zich God, noch Waarheid aan.

't Eenzydig, en driftkoppig hollen

Voert menig buiten 't rechte spoor:

't Geen onbezuist doet hardebollen

Voor zyden, die men zich verkoor.

De krachten, die men t'zaâm moest schaaren,

Tot demping van godloosheids brand,

Verspilt men woedend' op malkaêren,

En wroet in Broed'ren ingewand.

De Vrygeest is zo stout, en moedig,

Vermits hy heul, en voorstand vind.

Weêrstaat men deze pest niet spoedig:

Wie 't alverderf niet ziet, is blind.

O God der waarheid! zie doch neder,

En red uw' Kerk uit dit gevaar.

Geef haar uw' Geest, en zegen weder,

En zyt haar Zon, en Beukelaar.