Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 192]

De dichter en z'n model

De uil brandde als 'n fakkel op z'n tak
en schreeuwde, de ratten vraten aan de maan,
spinnen droegen op 'n baar 'n dode haan
aan die zong; 'n slak die in jodelen uitbrak.

'n Loodlijn wurgde 'n driehoek in 'n plat vlak,
'n elektron rende met 'n bijl uit z'n baan
om 'n positron z'n geladen schedel in te slaan,
'n gluiperige vonk die Kipp in brand stak.

Ik lag op 't grind, naakt, snikkend en teer,
bloot als 'n mes...: ‘Ach, m'n gitaar is gebroken,
ik smeek je: kus me, kus me nog één keer!’

‘Neenee, ik heb juist 'n sjekje opgestoken;
eens weende ook ik bitter, eens weende ik zeer:
nu lig ik lui op m'n rug te roken!’