Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 168]

Voorgoed van de aarde geschreven

Jij hield 'r altijd van te zeggen waar 't op stond;
jij wond 'r nooit doekjes om, noemde kop en kont;
ook vandaag joeg j'em weer door de kerk, de kogel:
‘Die Gogel’, zei je, ‘dat was me ook geen rare vogel,

zeg, got got, die heeft me weer wel wat neergepend:
over 'n gek, 'n duffig, stuffig, stoffig ambtenaartje,
die heeft ie met, ja, 'n nogal scherp schaartje
z'n roestig...’ je stotterde, ‘'t wordt 'n allegaartje’

dacht ik paniekerig, ‘je komt 'r niet uit!’, ‘z'n klotebaardje
afgeknipt!’; je glimlachte grimmig, je vinnig staartje

stoof door de lucht, ik vreesde weer 'n heel bloedig
vervolg, maar nee, je werd wat guitig, zelfs wat goedig:

‘Dat beverig, bronstig burgermannetje, die Van het Reve,
die moet ook 's voorgoed van de aarde geschreven!’