Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 150]

Man voor man

't Duurde lang, maar toen 'r dan eindelijk - je had
je al hele avonden stierlijk zitten te vervelen
bij al die oude Philips Klassieke Klankjuwelen! -
'n écht orkest naar onze kleine stad

toe kwam, toen leek je wel helemaal je bezinning verloren:
‘Nu dan,’ riep je, ‘nu zullen we dan 'ns echt naar Bach
kunnen luisteren; die ouwe schapenscheerder mag
dan zo beroemd zijn, toch: ik moet 't eerst nog hóren!’

Je stond vol vuur en vlam, grandioos!. Je kleedde
je piekfijn aan, strikte je haren, en al gauw reden

we op onze fiets naar de kiosk op 't centrumplein.
Maar toen jij zag wat dan zogenaamd 'n orkest moest zijn,

duffe scharensliepen!, riep je: ‘Die verdomde boeren!’,
maar, was 't nodig ook nog man voor man te vlóeren!?