Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 120]

XIV

Troosteloos zat ik bij 't haardvuur, piekerend, te lurken
aan de koffie die jij me zo gedienstig had aangeboden:
jij zat naast me en ik dacht: of je nu je hurken
aan de botten van dode schakers of dode

dichters gaat zitten schurken...,
't is - eigenlijk! - één pot nat, tenslotte zat
je alleen nog maar met 'n hele krat
gedichten of stellingen die niet meer te ontkurken

vielen en 't vergalde je leven. Ik besloot
nooit meer te schaken. Want je kon toch de dood

beter verbeiden met 'r maar wat op los te dichten,
en hier en daar 'n wijsgerig dekseltje op te lichten:

de vakantie was voorbij: je had me gruwelijk gefopt,
nooit voelde ik me na zoveel rust zo afschuwelijk afgetobd!!!