Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 87]

Ode aan de dichter
Opgedragen aan Gerrit Kouwenaar c.s.

Doodvermoeid,
terwijl ik jouw dood voorspel.

Nee, nee, ik duld niet 't gedicht in z'n gekrenkte
dode jas, nee, niet de lome, gesmoorde pennekreet
die om verachting, om wraak loeit
die schurft kweekt in 't hoofdhaar van de gekende dichter
nee, ik vraag om de storm, de vloek, 't moordend gespuis
dat aanvalt, verslindt, vernielt 't theehuis
van de tengere, tellende teek Touwenaar,
de vergetene, de vervloekte van de geschiedenis!

Vermomd als tuinman
zal ik m'n hark punten, m'n snoeimes slijpen,
om dood en verderf te zaaien
in die heilloze tuin van jou,
vol schetterende maar nooit schaterende vogels,
in jouw machinepark
kreunend van dode, opgestapelde machines,
in jouw garage
van stotterige, stoffige automobielen:
jij, barkeeper zonder glazen:
krakende vernieling! paniek! moet 'r komen!

Ik zal de sleutels uit je mompelingen trekken
en luidkeels lachend breken -
de spaken van je invalidewagentje
zullen ratelend 't ravijn zoeken
de troost van de eendekop omhelzend
die gulzig slurpt
je gekrenkt geschrei uit je rottend oog!

[p. 88]

 

De tocht! zal verwoestend door je murmelend

 

potkacheltje trekken,

 

je tenger tepeltje opdrogen,

 

arme senator se(nator = snate̸r) van Neerlands Kunstkabinet:

 

je zware pijp is uitgerookt, zeg ik je!

 

 

 

Justus de Harduwijn