Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 77]

IX
Diergedicht (oftewel: Pauselijk schreeuwend)

Zwart en bekleed met galbulten betrad hij 't veld
't was eigenlijk niet om aan te zien,
slijm en ketter dropen sloom uit z'n rug,
't priestergewaad ving veel op: maar niet álles!

Onder horzels en wrattenbijters
roeide argeloos 't gerucht rond
dat hij 'r zelf schuld aan had
dat hij alles mee z'n bed in gesleept had,
van rode smalbok tot loopse harkwesp,
geen onderscheid in rang, ras of geboorte,
en dát kan toch niet
bij 'n priesterlijke hoog-ijdele aardhommel!

De kardinaal had 'n legertje mutsmotten
ten velde uitgezet, pauselijk schreeuwend:
vermoordt 'm, vermoordt 'm!
en die ook daar, die geelrode sikkelwesp en
die gestreepte kniptor, allemaal handlangers
van de stille, biddende, gekscherende aardhommel
die jullie híer moeten brengen,
hoog-ijdel of priesterlijk!
opdat ik zal oordelen en vloeken en de
knoopmier en urntjeswesp hun werk laten doen!