Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 73]

V

Ik kijk niet meer op
als 'n kraai schreeuwend ligt gebroken
op de heks d'r etterende, dode borst,
en niet meer zingt,
want de waanzin, de waanzin toch
heeft dit leven volledig verkrekeld,
zoals toen, toen je over de heg kwam aangerend
met je weer bijna gewetenloos zwarte haren
tierend over je schouder en onwetend
dat weer bijna 'n heel nest nestloze wijnvarkentjes
met spijkers was vastgespiest op
'n kouseladdertje door 'n oorlogzuchtig
varken dat riep:
‘Ze wiebelden,
en ontkurkten zich giechelend,
zonder verlof,
als dat zo voortduurt... snuf, snuf, snof!’,
en hij snotterde slijmerig van
aanhoudend koortsgeschrei, z'n woede liep
schuimend over, als wijn uit 'n vat...

Ik kijk niet meer op,
ik kan geen emmers woorden meer tillen,
't dichtjuk ligt gebroken over m'n hart
en kraakt niet meer.