Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Frysk binnenhus

De muorren, fan stientsjes opset,
Binn' nuvere himmel en skjin;
De minsken tusken dy muorren
Ha 't wûndere bêst nei 't sin.

Heit het al grize hierren
Dy tsjûge fan leed en striid;
In fleurich wyfke makke
Syn libbensmiddei bliid.

Hja wie it goudne sintsje
Dat troch de wolken kaam,
En fan syn libbensfjilden
De tsjustere dampen naam.

[p. 126]

 

Hja libbet yn syn libben;

 

Syn winsk dat is har sin;

 

Hja ken har man noch better

 

As hy him selme ken.

 

 

 

By 't finster yn de kakstoel

 

Sit al har hope en lok;

 

Dat lytse springerke makket

 

It d' âlden tige drok.

 

 

 

It is sa blank en sa mûtel

 

As 't wite wollige laam,

 

En kipet sa nij as it knopke,

 

Dat krekt út de tûke kaam.

 

 

 

't Het yn har ljochtblauwe eachjes

 

In parradys fol nocht;

 

Dêr lêze heit en mem yn

 

Fan leafde, lok en ljocht.

 

 

 

Heit neamt it lytse famke

 

Syn ‘libbene gedicht’;

 

Foar har en 't wiif te skreppen

 

Dat falt him och sa licht.

 

 

 

Mem wit net, wa't se 't leafst het,

 

Har man of 't lytse bern;

 

De ljochtskyn fan har herte

 

Kin m' yn har eagen sjen.

 

 

 

It is in hearlik toanieltsje,

 

Dy trije mei elkoar,

 

No't yn it west de sinne

 

Stiet foar har gouden doar.

 

 

 

Heit, d' earm op memme skouder,

 

Wiist nei it mûtle bern;

 

Hja wurdt net wurch, om d' ingel,

 

Har ingel, oan te sjen.

 

 

[p. 127]

 

Troch 't finster kipet it sintsje,

 

En fergiet hast fan de nocht,

 

En struit oer 't blanke berntsje

 

Syn leaflik gouden ljocht.

 

 

 

‘Do bern, ljocht fan dyn âlden,

 

Do minske, jit yn de knop,

 

O, groei ta 'n blom fan ús fjilden,

 

Ta 'n hearlik pronkbyld op!

 

 

 

Bewarje altyd yn d' eachjes

 

Dat kleare djippe blau;

 

O, bliuw sa lang ast libbest,

 

Oan dyn berne-ienfâld trou.

 

 

 

Wurd ienkear in flinke Friezinne,

 

Fan holle en herte sûn,

 

In sintsje foar dyn âlden

 

Yn 'e libbens skimerjûn!’

 

 

 

Dat lústert de sinne ûnder 't sinken

 

En laket en winkt sa blier;

 

Troch 't keammerke rûst in lofsang

 

Fol himelwille en tier.