De gouden oogst

[p. 109]

[Eenzaam zijn tijd en uur]

Eenzaam zijn tijd en uur;

nabij de nacht.

Maar 'k weet dat mij nog wacht

't schoonste avontuur,

de allerleste verrukking:

horizont in avondgloed,

vooraleer de nacht voorgoed

omsluit, tot eindlijke mislukking,

álles wat ik, droom of feit,

in hart en vleesch, ten kring der jaren,

hoopte en meende te ervaren

aan gelukzaligheid.

O gij, laatste, en meest bevreesde,

maar de felst begeerde

door 't hart - dat overleeft

ál wat het kreeg, al wat 't al gaf, nog geeft

u, de in schroom - en waan? - vereerde,

u, de Aangebeedne der laatste feeste!...