De gouden oogst

[p. 88]

Herfst...

De wind ligt wonder stil.

Paarl-grijs is de lucht,

waartegen, op een hil,

de kruinen, goud-verlucht,

van herfste-beuken gloorn:
De hemel kent geen toorn.

De zon, vaal-roode sfeer,

verbloedt, in lichten mist,

('t is steeds of zij alweêr

wat van haar gloed vermist)

tot géél, in 't grijs verloorn:
Ook de aarde kent geen toorn.

Geen toorn, maar eenzaamheid,

die elke vreugd en pijn

tot stil berusten leidt:

te zijn én niet te zijn:

een gouden beuk, roô zon,
bij paarl-grijs horizon.