De gouden oogst

[p. 50]

[Ik zei: 'k ben vreemdling, doch je krijgt een witte mantilje]

Ik zei: 'k ben vreemdling, doch je krijgt een witte mantilje.
Ze zei: mijn schat, hoe lang vertoeft je nog in de stad?
Ik zei: mijn hart, tot versleten is je witte mantilje!
Ze zei: zóó kort? Want een ander kleed heb 'k niet op mijn bed.