Het gesprek in Tractoria

[p. 2]

[p. 5]

Aan HERMAN TEIRLINCK den vriend uit de jeugd- en mannenjaren,
den kunstenaar,
schepper van zooveel vlaamsche schoonheid mcmxxiii

[p. 7]

Een woord vooraf

Het Gesprek in Tractoria schreef ik in 1911, kort na de verschijning, als privaatdruk, van Landelijk Minnespel. Het handschrift kwam dan, zooals meer met mijn werk gebeurt, dadelijk in een portefeuille, die zoowat als vergeetboek dienst doet, terecht. Doch in 1914 las ik het bij toeval nog eens over, met het gevolg dat ik het plan opvatte om het maar, van een inleiding voorzien, in een klein aantal exemplaren te laten uitgeven. Doch de oorlog maakte aan dit plan en tevens aan het schrijven der inleiding, waarmede ik bezig was, een gepast einde. Andere zorgen verdrongen mijn literaire phantazie.

Nu die literaire phantazie, welke Het Gesprek in Tractoria is, na

[p. 8]

zoovele jaren, toch, ter voldoening aan den wensch van een uitgever, van de pers zal komen, sta ik tegenover dat werk als zoowaar tegenover een herdruk: zal ik veranderen, wijzigen, opnieuw schrijven wat ik thans niet meer goed vind, of goed kan keuren; zal ik het werk van 1911 eerbiedigen als een constructie uit lang vervlogen jaren, die haar eigenaardige fouten heeft doch o ok niet zoo banaal is?

Tot dit laatste besloot ik. Een beetje tegen mijn zin. Want soms heb ik den indruk dat ik Het Gesprek in Tractoria thans of niet meer schrijven zou of op een anderen leest zou schoeien. Daarentegen voel en besef ik echter maar al te scherp, dat van oude eenmaal geliefde dingen vaak een fijne bekoring uitgaat, ook al kunnen wij ze thans niet goed meer voor het dagelijksch leven gebruiken.

Die zeldzame bekoring heb ik, bij 't herlezen van Het Gesprek in Tractoria, ondanks al de gebreken en dwaasheden die ik er in opmerkte, dezer dagen

[p. 9]

ondervonden - terwijl ginds voor mijn oog de koperen avond-zon eenzaam in de oneindige, róse en groene zee ten onder ging. Mochten nu ook Herman Teirlinck, en ‘the happy few’ voor wie ik schrijf, eenig stil genot bij 't doorbladeren van dit boekje ondervinden: mijn roemzucht zou daarmeê ruimschoots zijn voldaan.

De Panne, 31 Augustus 1922.