Tuiltje van geurige dichtbloemen op Franschen bodem geplukt
(1803)–Hendrik Tollens–
Auteursrechtvrij
[pagina 11]
| |
[pagina 12]
| |
Ja, Sokrates zy hoogst vermaard,
En 't eerst geteld van Griekens wyzen;
Hy is met recht die glori waard'.
Ja, Sokrates zy hoogst vermaard:
Hy had een' duivel aan zyn' haard,
En deed alöm zyn goedheid pryzen!
Ja, Sokrates zy hoogst vermaard,
En 't eerst geteld van Griekens wyzen:
Die duivel was zyne eigen vrouw:
Ze is, zegt men, de ergste van de bozen:
Hy leid Xantipp' met zich ter trouw,
En, zie! een duivel was zyn vrouw!
Helaas! wat kwelling en wat rouw!
Wat deed haar aart hem zuchten lozen!
De duivel was zyne eigen vrouw:
Ze is, zegt men, de ergste van de bozen.
| |
[pagina 13]
| |
Den beker, vol van wrang venyn,
Kon hy in eens gemakklyk lêgen.
Hy zag het eind' van all' zyn pyn
In dezen beker, vol venyn.
Opdat hy zeer getroost mogt zyn,
Herdacht hy slechts zyn' huwlykszegen.
Den beker, vol van wrang venyn,
Kon hy in eens gemakklyk lêgen.
Myn lot verschilt van 't zyne veel:
'k Ben door myn wysheid niet verheven;
Maar, waan niet dat zyn roem my streel':
Myn lot verschilt van 't zyne veel:
Een grooter schat viel my ten deel:
Een teder vrouwtje is my gegeven.
Myn lot verschilt van 't zyne veel:
'k Ben door myn wysheid niet verheven.
| |
[pagina 14]
| |
Uw welzyn, lieve vrindenry,
Zo waard', zo dierbaar aan myn harte!
Doorvlecht myn gryze hairen vry.
Uw welzyn, lieve vrindenry!
Gy maakt myn' ouderdom noch bly,
En keert zyn kwelling en zyn smarte.
Uw welzyn, lieve vrindenry,
Zo waard', zo dierbaar aan myn harte!
saurin.
|
|