Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 78]

Liefde.

‘Zeg, Filint! om welke reên

Word de liefde een vuur geheten?

Celimene trof u 't hart,

Gy bemint, en zult het weten.’

‘'t Is omdat’, dus, sprak Filint:

‘Brand - en - vuurgelyke stralen,

Vliegende uit der meisjes oog,

't Eerst in 's jonglings harte dalen.

[p. 79]

 

Dezen worden dan terstond

 

Vonken, die zich samenparen,

 

En een fel ontembaar vuur

 

In des minnaars boezem baren.

 

En wanneer 't verliefde hart

 

Wederliefde moet ontberen,

 

Doet de min het eindlyk ook

 

Even als door vuur verteeren.’ -

 

‘Maar’, riep Celimene thans:

 

‘De eerste reên hebt gy vergeten:

 

Ik, die u beluisterd heb,

 

Ik zal ze u terstond doen weten.

 

Vele reden noemt gy op,

 

Doch men moet het éérst gelooven:

 

Liefde word een vuur genaamd,

 

Daar ze, als 't vuur, zich uit laat dooven.’