Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 64]

Melida.

‘Ach, wreede Melida! kan 't wezen!’

Sprak Mirzon, vol van smart:

Moest ik van u dan ontrouw vreezen,

Meestresse van myn hart?

‘Wat, wreede! heb ik toch bedreven

Dan steeds u teêr geliefd?

Wat reden heb ik u gegeven

Dat gy zo wreed my griest?’

[p. 65]

 

De minnaars doen zich eerst bekoren,

 

En vlieden ons daarna:

 

‘Dit heeft Melinde my doen hooren.’

 

Dus sprak thans Melida.

 

 

 

‘Ik moest dus ook, met reden, schroomen

 

Dees smart waar' my bereid;

 

'k Dacht dus uwe ontrouw vóór te komen

 

Door myne trouwloosheid.’