Gezamenlijke dichtwerken. Deel 7-9

(1856)–Hendrik Tollens– rechtenstatus



[pagina 57]

Ter uitvaart van J ***. Gelijk de bouwman, die het zaad In de open vore strooit, En met de hoop weer huiswaarts gaat, Dat God het werk voltooit: Zoo kwamen wij - met weemoed wel - Maar hoopvol evenzeer, En strekten onzen reisgezel In de open groeve neer.
[pagina 58]
Daar ligt hij thans, daar slaapt hij thans, Met zerk en zand gedekt, Tot eens een blijder ochtendglans Hem uit zijn sluimer wekt; Tot eens het jongst bazuingeschal, Dat door den grafsteen boort, Den dag des oogstens melden zal En aller doodslaap stoort: Dan breekt hij uit de windslen los, Gelijk de rijpe vrucht, En schittert in een schooner dos En in een reiner lucht. En wij, wij hechten vaster daar Den hier verbroken knoop, En minnen voor altoos elkaar... Dat is een zoete hoop! Tot weerziens! goeden uacht! slaap wel! Een kus nog op den steen! Nu gaan wij, lieve medgezel, En laten u alleen.