Gezamenlijke dichtwerken. Deel 1-3

[p. π4]

H. Tollens Cz.

[p. III]

[Gedichten Eerste deel]

Berigt voor den vijfden druk.

Weinig had ik mij, toen ik voor ruim twintig jaren het Eerste Deel dezer gedichten in het licht gaf, durven voorspellen, dat ik eens het oog over den vijfden druk daarvan zou laten gaan. Ook de laatdunkendste inbeelding der eergierige jeugd zou zich zulk eenen bijval niet hebben durven beloven, en na ik later heb leeren inzien, hoe vele mij ontbrekende kundigheden tot eene waardige beoefening der poezij worden vereischt, verwondert het mij te meer dat Gedichten, in eenen leeftijd vervaardigd, toen ik, meer nog dan nu, van alle verkregen kennis was verstoken, zoo vele lezers en zoo veel onderscheiding hebben mogen verwerven. Men zou mij misschien van onopregtheid verdenken, indien ik, naar waarheid nogtans, verklaarde dat ik dien bijval meer aan een bijzonder fortuin dan aan bijzondere verdiensten toeschrijve.

[p. IV]

Wat er van zijn moge, ik beken ongeveinsd dat ik wel wenschte tot op dit oogenblik nog geen enkelen versregel te hebben laten drukken; niet, voorzeker, uit eene te geringe - maar welligt uit eene te groote mate van roembejag en eergierigheid. Menige stukken in deze bundels vervat, welke ik bekwamer acht tot verkleining dan tot instandhouding mijner dichterlijke eer, zouden dan zeker voor het oog des publieks verborgen blijven, en alles wat ik van mijne dichtoefeningen wenschen zou openlijk aan anderen te vertoonen, zou zich welligt in één enkel boekdeeltje laten verzamelen.

Maar mijne geschiedenis, te dezen aanzien, is misschien die van alle schrijvers en dichters. Geen hunner zal, geloof ik, zich beklagen te laat en te weinig - maar wel te vroeg en te veel te hebben uitgegeven. Hadden wij, door middel der drukpers, geen zoo gemakkelijk en verlokkend voertuig ter verspreiding onzer opstellen, misschien dat de waardij der nieuwe letteren niet zoo zeer door die der oude zou overschaduwd zijn. Het vele middelmatige doet afbreuk aan den roem van het weinige voortreffelijke; zoo is het met iederen schrijver in het bijzonder; zoo is het met de letterkunde eens volks in het algemeen.

Ik heb mij niet kunnen weerhouden van in dezen nieuwen

[p. V]

druk althans een paar stukken uit te monsteren, die men in de vorige uitgaven vindt. Niemand zal daarbij iets verliezen, want niemand voorzeker zou het teruggehoudene ten vijfden male begeeren te lezen. Wie nogtans geen mindere bladzijden in deze dan in de vorige uitgaven verlangen mogt, zij daardoor te vrede gesteld, dat het verlies der onderdrukte stukken door andere verstrooide gedichten van omtrent hetzelfde tijdvak in deze uitgave is vergoed.

En hiermede zij aan den tijd het verdere lot dezer bundels aanbevolen! Meer dan mijn eigen roem is die der vaderlandsche letteren mij dierbaar: daarom wensch ik van harte dat eenmaal deze Gedichten, naar billijkheid, bij de minst lofwaardige mogen gerangschikt worden, die wij vervolgens zullen bezitten.

T.

1831.